March 12, 2011

M8.8

အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ (လွဳပ္ေတာ႔လွဳပ္ေနပါေသးတယ္)




ေန႕လည္၂နာရီ၄၅မိနစ္ေလာက္ရံုးခန္းထဲမွာ ထိုင္အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ငလ်င္တို႕ရဲ႔ “တက်စ္က်စ္” ျမည္သံေလးနဲ႕စလွဳပ္တဲ႕ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာ ေဘးတိုက္ယမ္းခါမွဳဟာ အရွိန္ျမင္႔သည္ထက္ျမင္႔လာလို႕ ရံုးခန္းထဲကလူေတြ တေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ႀကည္႔ျပီး ေျပးမယ္ဆိုျပီး ရံုးခန္းတံခါးေတြက ပတ္စ္၀တ္ဒ္နဲ႕ ဖြင္႔တာေတြမို႕ အားလံုးကို ေျပးဖြင္႔ထားရပါတယ္။ လံုျခံဳေရးအတြက္အပ္ထားတဲ႕ ကုမဏီကိုလည္း တံခါးေတြကို ေလာ႔ခ္ျဖဳတ္ေပးဘုိ႕အေႀကာင္းႀကားရပါတယ္။ ရံုးက ကိုယ္ပိုင္အေဆာက္အဦျဖစ္ျပီး ပါးလႊာတဲ႔ ၃ထပ္တိုက္ျဖစ္တာရယ္ ကၽြန္မေနရာက ေျမညီထပ္ျဖစ္လုိ႔ စားပဲြေအာက္မ၀င္ႀကပဲ အနီးနားကပန္းျခံကို ေျပးႀကပါတယ္။(အခုဒီစာေရးတဲ႔ အခ်ိန္လည္း လွဳပ္ေနပါတယ္)

လွဳပ္ခါမွဳႀကမ္းတမ္းသလို လွဳပ္ေနခ်ိန္ကလည္း ႀကာပါတယ္။ ရံုးရွိတဲ႕ေနရာက အနားပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ရံုးအေဆာက္အဦေတြပဲမို႕လုိ႕  ရံုးအသီးသီးက ဆင္းလာတဲ႔ လူေတြက လမ္းေပၚမွာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုအျပည္႔ေပါ႕။ ယိမ္းယိုင္ေနတဲ႕ ဓါတ္တိုင္နဲ႕ ဓါတ္တိုင္ႀကိဳးေတြ ျပဳတ္က်လာမွာေႀကာက္သလို၊ ျမင္႔မားလွတဲ႔ အေဆာက္အဦႀကီးေတြ ကိုယ္႔ပတ္ပတ္လည္မွာ အရွိန္အဟုန္နဲ႕ ယမ္းေနတာကိုေတြ႕ရတာ ကိုယ္႔မ်က္စိကို ကုိယ္မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
ကၽြန္မလက္ႏွစ္ဘက္မွာ လက္ကိုင္ဖုန္းႏွစ္လံုးနဲ႕ ေဘးကလူေတြလည္း ဖုန္းေတြသာကိုင္ထားပါတယ္။

ဘယ္ဖုန္းမွ လိုင္းမ၀င္ေတာ႔ပါဘူး။ ေဘးပတ္လည္ကလူေတြေျပာေနတဲ႔

“ဒါတစ္သက္မွာ ပထမဦးဆံုးႀကံဳဘူးတာပဲ”
“အားလံုးေျပာထားတဲ႕ ေႀကာက္စရာအေကာင္းဆံုးတိုးကိုင္းငလ်င္ ဆိုတာ ဒါပဲျဖစ္မယ္”
“ဒီေန႕ အိမ္ျပန္လုိ႕မရေတာ႔ပါဘူး”

ကၽြန္မေခါင္းထဲမွာ ပထဆံုးသတိရတာကေတာ႔“ သားေလးရွိတဲ႔ေနရာကို ဘယ္လိုမွမေရာက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးပဲ”။
ပန္းျခံေဘးက ကားရပ္ထားတဲ႔ေနရာမွာ ကားေတြအားလံုး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖစ္ေနတာ သရဲကားႀကည္႔ရသလိုပဲ။ ေကာင္းကင္ကိုေမာ႔ႀကည္႔လုိက္ေတာ႔ ငလ်င္ေအာ္သံ လူေအာ္သံ ထြက္ေျပးသံေတြနဲ႕၊ မရမွန္းသိလ်က္နဲ႕ ေယာက္်ားရဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းရယ္ သားေလးမူႀကိဳေက်ာင္းရယ္ကို ခဏခဏဆက္ေနမိပါတယ္။ နည္းနည္းျပန္ျငိမ္သြားလို႕ ရံုးကိုျပန္လာပါတယ္။ စားပဲြကပစၥည္းေတြသိမ္း ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ႔၊ အေႏြးထည္ေတြ၀တ္ျပီး ေနာက္တစ္ခါထပ္လွဳပ္ရင္ ထပ္ေျပးဘို႕ျပင္ႀကပါတယ္။ (ဒီမွာက ငလ်င္က တစ္ခါပဲလွဳပ္တယ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပဲေလ)။ ရံုးရဲ႕လုိင္းဖုန္းကို နယ္ရံုးဘက္ကဆက္သြယ္လာပါတယ္။ ဘာမွထိခုိက္မွဳမရွိပါဘူး ဒါေပမယ္႔ မီးေတြပ်က္သြားျပီတဲ႕၊ တိုက်ိဳမွာ ပိုဆိုးမယ္ထင္တယ္....” ။ ခဏႀကာမွာ လိုင္းဖုန္းေတြလည္းပ်က္သြားပါတယ္။ အင္တာနက္ပဲသံုးလို႕ရေတာ႔တယ္။  ပ်က္တဲ႔ဖုန္းနဲ႕ ညစ္တဲ႔စိတ္ကဘာမွလုပ္လုိ႕မရလို႕ ဘေလာ႔ဖြင္႔ျပီးေရးလိုက္မိပါတယ္။


ရထားလုိင္းေတြအားလံုးရပ္သြားျပီး၊ ေလယဥ္ကြင္းထိခုိုက္မွဳေတြနဲ႕ ေလယဥ္ေတြ၊ က်ည္ဆံရထားေတြအကုန္ရပ္သြားျပီတဲ႕။ အခုေန တကၠဆီသြားစီးမယ္ဆိုလည္း ကိုယ္႔ေရွ႕မွာ လူ၅၀ေလာက္ျဖစ္ေနမွာပါ။ ေယာက်္ားကို သူ႕အလုပ္ကေန တကၠဆီေလးနဲ႕ေရာက္လာေစခ်င္တာအရမ္းပါပဲ။

ငလ်င္ျငိမ္သြားလို႕ ရံုးထဲျပန္၀င္ေတာ႔ အေႏြးထည္မပါပဲ ထြက္ေျပးခဲ႔လို႕ ခ်မ္းလာပါတယ္။ ခုနကျမင္ရတဲ႕ လွဳပ္ေနတဲ႔ အေဆာက္အဦးျမင္႔ေတြက မ်က္စိထဲကမထြက္ပါဘူး။ အိမ္သာ၀င္ခ်င္ေပမယ္႔ အိမ္သာထဲ၀င္ေနတုန္း ထပ္လွဳပ္တာနဲ႔ တစ္ခ်ိန္တည္းျဖစ္မွာစိုးလုိ႕ မသြားရဲပါဘူး။ ထင္တဲ႔အတိုင္းေနာက္တစ္ခါထပ္လွဳပ္ပါတယ္။ ထပ္ေျပးပါတယ္။
ျပန္ျငိမ္သြားလုိ႕ရံုးထဲေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဒူးေတြေတာင္ေခ်ာင္လာသလိုပါပဲ။ အိမ္သာေျပး၀င္၊ ေရပုလင္းတစ္လံုးစက္ကေျပး၀ယ္ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲထည္႔။ အသင္႔အေနအထားနဲ႕ အလုပ္ဆက္လုပ္ပါတယ္။


ရံုးကဆက္သြယ္စရာေတြ၊ တီဗီြဖြင္႔တာေတြ ၊ ၀န္ထမ္းေတြ ေႀကာက္ေႀကာက္နဲ႔ေျပာတာေတြနဲ႕ အလုပ္ေတြရွုပ္ေနတုန္း လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္တစ္ေယာက္က “အမ်ိဳးသားရံုးေရွ႕မွာေရာက္ေနတယ္” လုိ႕လာေျပာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလူႀကီးဆီကို အခုျပန္ပါရေစလို႕ ေျပာျပီး ရံုးေရွ႕ကိုေျပးထြက္ခဲ႔တာေပါ႕။


ရံုးေရွ႔မွာ စက္ဘီးနဲ႕ေစာင္႔ေနတဲ႔ ေယာက္်ားကိုေတြ႕ေတာ႔ အရမ္းအံ႔ႀသသြားရတယ္။
ကၽြန္မ။“သားေက်ာင္းကို ဖုန္းဆက္လို႕မရဘူး၊ ဖုန္းေတြလံုး၀မရေတာ႔ဘူး၊ သားကိုျမန္ျမန္သြားႀကိဳမွျဖစ္မယ္ ဒါနဲ႕ ဒီစက္ဘီးဘယ္ကဘယ္လိုပါလာတာလဲ”
ေယာက္်ား။ “တက္တက္ စက္ဘီးေပၚတက၊္ ဟုိေန႕က အလုပ္ထဲကတစ္ေယာက္နဲ႕ အလုပ္ကို စက္ဘီးစီးသြားႀကမယ္ဆိုျပီး ယူသြားျပီး အိမ္ျပန္မယူျဖစ္တာ ”
ကၽြန္မ။ “ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ႀကံဳတတ္တယ္၊ ဒီလုိအခ်ိန္မွာ ကဲ ျမန္ျမန္နင္းေနာ္”

ကၽြန္မရံုးကေနကၽြန္မတို႕အိမ္ရွိတဲ႔ဘူတာအထိ ၇ကီလုိမီတာရွိပါတယ္။ ေယာက္်ားကလည္း အားစိုက္ခြန္စိုက္နင္းေပါ႕။ အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး လူမ်ားစြာဟာလမ္းေပၚမွာ ေရာက္ေနျပီး။ ကားလမ္းေတြကလည္း ႀကပ္ေနပါတယ္။ ရဲကား၊ အေရးေပၚကား၊ မီးသတ္ကားေတြကလည္း ဆူညံစြာနဲ႔ေပါ႕။ ျမိဳ႕ထဲက ရဲစခန္းေတြကသတိေပးေႀကျငာသံေတြနဲ႕၊ ရုပ္ရွင္ထဲက ငလ်င္ေဘးသင္႔တဲ႕ ျမိဳ႕ထဲကိုကိုယ္တုိင္ေရာက္သြားသလိုပါပဲ။  ေကာင္းကင္မွာ ဟယ္လီေကာ္ပတာေတြက တ၀ီ၀ီနဲ႕။

လမ္းတ၀က္ေလာက္ေရာက္မွာေတာ႔ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြ MACဟမ္ဘာဂါဆိုင္အပါအ၀င္ ဆုိင္ေတြအေတာ္မ်ားမ်ား ပိတ္ကုန္ႀကတာေတြ႕ရပါတယ္။

အိမ္နားေရာက္ေတာ႔ သားေက်ာင္းကို တန္းသြားပါတယ္။ ဆရာမက ခေလးအားလံုးရပ္ကြက္ထဲက ေက်ာင္းေပါင္းစံုကေန စုျပီခုိလွဳံတဲ႕ေနရာအျဖစ္သတ္မွတ္ထားတဲ႕ ေက်ာင္းအားကစားရံုမွာ ရွိပါတယ္ဆိုလို႕ အဲဒီကို ဆက္သြားရပါတယ္။ အားကစားရံုးႀကီးထဲမွာ သူ႕ေက်ာင္းနဲ႕သူ ခေလးေပါင္းမ်ားစြာထဲက ကၽြန္မသားေလးရဲ႕ေက်ာင္းအုပ္စုကိုရွာျပီး ေခၚခဲ႔ပါတယ္။ သားကေတာ႔ သိပ္နားလည္ပံုမရပါဘူး။ သားတို႕ေက်ာင္းမွာ အျမဲလိုလို ဒီလုိပဲ ငလ်င္မီးေဘးကေနထြက္ေျပးတဲ႕ ေလ႔က်င္႔ခန္းေတြလုပ္ရေတာ႔ ဒီေန႕လည္း သူအဲဒီေလ႔က်င္႔မွဳလုပ္ထားသလိုထင္ျပီးေျပာေနပါတယ္။ ဒါေပမယ႔္ သူ႕စကားေနာက္ဆံုးမွာ
“ အခုထိသားကို ေရေႏြးမတိုက္ႀကေသးဘူး” လို႕ေျပာပါတယ္။

အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ ညဘက္ထြက္ေျပးဘုိ႕အတြက္ အေရးေပၚအိပ္ျပင္ပါတယ္။ တီဗြီလည္းေျပးဖြင္႔ေပါ႕။
ခ်က္ခ်င္း ေရဘံုဘိုင္ေတြဖြင္႔ႀကည္႔ပါတယ္။ ေရမလာေတာ႔ပါဘူး။ မီးေတာ႔လာပါေသးတယ္။
ေရ၀ယ္ဘုိ႕အျပင္ျပန္ထြက္ေပမယ္႔ ဆုိင္ေတြလည္းပိတ္ကုန္၊ ကြန္ဗီနီယမ္စတိုးမွာလည္း အခ်ိဳရည္မ်ိဳးစံုရွိေပမယ္႔ ေရေတာ႔ ကုန္ေနျပီ။ အိမ္နားက လူသိပ္မျဖတ္တဲ႕ လမ္းႀကားေတြမွာရွိတဲ႕ စက္နဲ႕ေရာင္းတဲ႔ေနရာေတြမွာ ဟုိစက္ပုိက္ဆံထည္႔ နွိပ္။ ဒီစက္ပိုက္ဆံထည္႔ႏွိပ္လုပ္ေတာ႔ ေရပုလင္းေလး ၃ပုလင္းရလာပါတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ညစာျပင္စားရင္း ရန္ကုန္က လာတဲ႔ဖုန္းေတြနဲ႕ ၊ ရန္ကုန္ကို ျပန္ဆက္ ၊ တီဗြီႀကည္႔နဲ႕ လူေကာစိတ္ေကာ ဂဏာမျငိမ္ရပါဘူး။ မီးနဲ႕ အင္တာနက္ကရေနေသးေတာ႔ ေတာ္ပါေသးတယ္။ အိမ္သာလည္း ေရဆဲြလုိ႕မရေတာ႔ပါဘူး။

ကၽြန္မကသာအိမ္ျပန္ေရာက္လာေပမယ္႔ ဘူတာေတြမွာ ေသာင္းနဲ႕ ခ်ီတဲ႕လူေတြ၊ အမ်ားသံုးတယ္လီဖုန္းရံုေရွ႕မွာရွိတဲ႕ လူတန္းနဲ႕ ၊ တကၠဆီငွားတဲ႔ေန၇ာမွာ ရာခ်ီတဲ႔လူေတြက အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။

သားတုိ႕မူႀကိဳေက်ာင္း တခ်ိဳ႕ကေလးေတြကို သူတုိ႕မိဘေတြလာမႀကိဳႏို္င္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္မလည္း စိတ္ကကိုယ္႔ခေလး ကိုယ္ျပန္ေခၚလာျပီး အိမ္မွာေနရတာဘယ္လုိမွစိတ္မေျဖာင္႔ပါဘူး။ ဆိုင္ေတြအားလံုးလည္းပိတ္ေနျပီဆိုေတာ႔ ရွိတာေလးနဲ႕ေတာ႔သူတို႕စားလိုု႕ရမွာပါ။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မကို လက္ေဆာင္ပို႕ေပးထားတဲ႔ မုန္႕၂ဗူးကရွိေနေတာ႔ အဲဒါေတြကို ယူျပီး၊ ေယာက္်ားကို လိုက္ပို႕ခိုင္းရပါတယ္။

အျပင္မွာေအးလိုက္တာလည္းအရမ္းပါ။ လမ္းေပၚမွာ တိုက်ိဳျမိဳ႕ထဲဘက္လူေတြလမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာႀကတာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သားရယ္၊ ေယာက္်ားရယ္၊ ကၽြန္မရယ္ စုေ၀းခုိလံွဳတဲ႕ ေနရာကိုသြားျပီး မုန္႔ဘူးသြားေပးခဲ႔ႀကပါတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ သတင္းမွာ ဒီေန႕ငလ်င္ရဲ႕ ျပင္းထန္မွဳ၊ ထိခုိက္မွဳေတြကို ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႕ သိရႀကားရေတာ႔ ပိုေတာင္ေႀကာက္လာပါတယ္။သတင္းေႀကျငာသူေတြက ေခါင္းမွာ ဟဲလ္မက္ေဆာင္းထားႀကပါတယ္။

ဒီျပင္းထန္တဲ႔ငလ်င္နဲ႕ ဒီေလာက္ပဲ ထိခုိက္တာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေဆာက္လုပ္ေရးအရည္အခ်င္းကို သိရတာပါပဲ။ ကၽြန္မအပါအ၀င္ အားလံုးပဲ အႏၱရယ္ကင္းေဘးရွင္းႀကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။

ခက္တာက ဟန္းဖုန္းေတြလံုး၀ဆက္သြယ္လုိ႔မရဘူး။ ကၽြန္မဆက္သြယ္လုိ႕မရတဲ႕ မိတ္ေဆြသူုငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္။

အခုထက္ထိလည္း မႀကာခဏဆိုသလို ေတာက္ေလွ်ာက္ငလ်င္လွဳပ္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒီညေတာ႔ အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္မယ္မထင္ပါဘူး။ ဟင္းးးးးးးးးး

ဓါတ္ပံုမ်ားကိုအင္တာနက္ကယူပါတယ္။ (လွဳပ္ေနျပန္ပါျပီ)
ငလ်င္သတင္းမ်ား



10 comments:

seesein said...

ေကာင္းေကာင္းေရ
ဖတ္ျပီးေမာေနတာဘဲ အႏၱရယ္ကင္း ေဘးရွင္းပါေစ ဆုေတာင္းေပးေနမယ္ေနာ္


ခင္မင္တဲ့
seesein

Anonymous said...

ညီမေရ

ေဘးကင္းတဲ႕အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားပါတယ္ ညီမ လသာည ကိုလည္း စိတ္ပူမိတယ္ ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ ေကာ အားလံုးခ်မ္းသာၾကပါေစ ျမတ္ႏိုးကေတာ႔ ျပန္လာၿပီထင္တယ္

ခ်စ္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

PhyoPhyo said...

ေဘးရန္ကင္းရွင္းတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာမိပါတယ္၊
အားလံုးေဘးရန္ကင္းရွင္းေစဖို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္၊
အားလံုးအစစအရာရာေဘးကင္းပါေစ

Shinlay said...

စိတ္လႈတ္ရွားစြာနဲ ့ဖတ္သြားပါတယ္။

ဂ်ပန္မွ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး အစစအဆင္ေျပၿပီးအႏၱရာယ္ ကင္းပါေစ...

ညီလင္းသစ္ said...

ဖတ္ရတာနဲ႔တင္ ေမာလိုက္တာ မ,ေကာင္းမြန္ဝင္းရာ..၊ တီဗီမွာလည္း ဒီသတင္းပဲ တေန႔လံုး ၾကည့္ေနျဖစ္တယ္၊ မိသားစုအားလံုး ေဘးမသီ ရန္မခ႐ွိတာ သိရလို႔ ဝမ္းေတာ့သာရပါတယ္၊ အားလံုး ေဘးကင္းရန္ကြာ႐ွိ ၾကပါေစ...။

khin said...

I'm so sorry and freaking me out to hear that terrible sorrowful news. I'm still waiting for incoming up to date new post. Take care sister and your family too. Please to hear that your family and also the monastery are safe.

kokoseinygn said...

မိသားစုအႏၲရယ္ကင္းေဘးရွင္းၿပီး
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးစလံုးေအးခ်မ္းသာယာပါေစ။

Anonymous said...

ညီမေလးေ၇

မိသားစုအားလံုးနဲ. ျမန္မာနိုင္ငံသားအေပါင္း ေဘး၇န္ ကင္းကြာတယ္လို.ျကား၇တဲ.အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာ၇ပါ တယ္။ အားလံူးေသာ ၇ ၇က္သားသမီးမ်ားလည္း ေဘး ၇န္ကင္းျကပါေစလို.ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္

mabaydar88 said...

ညီမေရ..

ညီမေျပာမွပဲ အမ ျမင္ေတြ႕ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ားလည္း အဲဒီႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္တာ အခုမွပဲ သိပါတယ္.. အကုန္လံုး ေဘးကင္းၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္..။

ညီမလည္း အခု အိမ္မွာပဲလား..။ အစစ ျပင္ဆင္ထားေနာ္..တခုခု ျဖစ္လာရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ေပါ့.. ။ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ စနစ္ေတြကလည္း ညီမတို႕ဘက္မွာ ရွိေနမွာပါ..။

ေၾကာက္စရာႀကီးေနာ္.. သတင္းေတြမွာလည္း ဆက္တိုက္လာေနေလရဲ႕..အေမရိကန္လည္း လာကူေနၿပီလို႕ ေျပာတယ္.. ဝန္ခ်ဳပ္လည္း သတၱိရွိတယ္ေနာ္.. ကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္တယ္..။ အားက် စရာ ဂုဏ္ယူစရာ ၾကည္ႏွဴးစရာပဲ..။

လုပ္ေပးႏိုင္တာေတြလည္း စလုပ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာတယ္..ျဖစ္သြားတာျဖစ္ေပမဲ့ အစိုးရက ဂရုစိုက္ေတာ့ ဝမ္းသာရတယ္..။

ေဘးကင္းၾကပါေစ..

မေဗဒါ (၈၈)

rose said...

မေကာင္းမြန္၀င္းတို႕ မိသားစုေလး ေဘးရန္ ကင္းႀကပါေစရွင္။ ဂ်ပန္မွ လူေတြ အားလုံး ေဘးကင္း ႀကပါေစ။