September 29, 2009

ႏွစ္၆၀

ႏွစ္၆၀
ကၽြန္မရဲ. ေဖေဖဟာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ.ပတ္သက္တဲ.အေႀကာင္းအရာေတြကို
သိပ္စိတ္၀င္စား ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေဖေဖက ထမင္းစားျပီဆိုတာနဲ. ထမင္းစားပဲြ မွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးက အေႀကာင္းအရာေတြကို အားရပါးရေျပာျပ တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မက အဲဒီအေႀကာင္းအရာေတြ (ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး) ကိုစိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖကေျပာဖန္မ်ားေတာ့ တစ္ခ်ိဳ. အေႀကာင္းအရာေတြကို အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ မွတ္မိပါတယ္။ ေရးေတးေတး မွတ္မိေနတဲ. အေႀကာင္းအရာေတြကေတာ့ ကေမၻာဒီးယားက ပိုေပါ့ အစိုးရအေႀကာင္း၊ ဆိုင္ဂံုျမိဳ.အေႀကာင္း၊ ေမာ္စီတုန္း၊ တိန္.ေရွာင္ဖိန္၊ ဂိုဗာေခ်ာ့၊ ဆူဟာတုိ၊ အရာတိုလာခိုေမနီ၊ မာဂရက္သက္ခ်ာ၊ အီဗရာဟင္လင္ကြန္း၊ အကြီႏို၊ သီဟာႏု၊ နာကာ့ဆုိနဲ ယာဆုဟိရုိဲ၊ တနာကာ့ ခါ့ကုအဲ၊ အိုဘုခ်ိ ခဲအိဇိုး၊ တီအန္နန္မန္ရင္ျပင္ အေႀကာင္းေတြေပါ.။ေဖေဖ ေျပာခဲ့တာေတြကေတာ့ ေနာက္ထပ္အမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးတယ္။ကၽြန္မကေတာ့ သိပ္မမွတ္မိ ေတာ့ပါဘူး။ မွတ္လည္းမထားမိခဲ့တာပါပါတယ္။ ေဖေဖက မနက္တိုင္းညတိုင္း ဘီဘီစီနဲ. ဗြီီအိုေအကို မပ်က္မကြက္နားေထာင္တယ္။ (ဟုိအရင္ေခတ္က) သတင္းစာကို (လုပ္သား၊ေႀကးမံု၊ ျမန္မာ့အလင္းတို.ကုိိ စာမ်က္ႏွာ၂၊၃၊ဆုိရင္ တစ္လံုးမွမက်န္ေအာင္ ဖတ္တယ္)၊ေဒါက္တာတင္ထြန္းဦးရဲ. သုတစြယ္စံု မဂၢဇင္းကိုႀကိဳက္တယ္။ ေရဒီယိုကေန ေမာင္ဆုရွင္ရဲ. ေဆာင္းပါးလာရင္ ေရဒီယိုနားကို ေခါင္းကပ္တဲ.အထိ အနားမွားကပ္ျပီးနားေထာင္တယ္။ အခုျပန္စဥ္းစားႀကည့္ရင္ ေဖေဖက ကမၻာ့ ႏိုင္ငံေရးသတင္းေပါင္းစံုကို သိေနတာဟာ ဘဲြ.လြန္အတြက္ က်မ္းျပဳဳသေလာက္ကို ေလ့လာလုိ.ပဲ လို.ထင္ပါတယ္။ နားေထာင္တယ္၊ မွတ္စုစာအုပ္ေတြမွာ ေရးမွတ္တယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မကိုအားတဲ.အခ်ိန္ေတြမွာ ေျပာျပတယ္။ဒါေပမယ့္ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးပါတီ (အဲဒီတုန္းကေတာ့ မ.ဆ.လေပါ.) အလုပ္မွမလုပ္ဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လူခ်စ္လူခင္မ်ားျပီး ကူညီတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘာအသင္းအဖဲြ.မွ မ၀င္ဘူး။ သူက အရင္ကတပ္မေတာ္သားပါ။ စစ္သားဆိုတာ… ေယာက္်ားဆိုတာ…. ဆိုျပီး ကၽြန္မရဲ.ေမာင္ႏွစ္ေယာက္ကို ဆံုးမတတ္ပါတယ္။ သူ.ရဲ.တပ္မေတာ္ကို သိပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္မကုိသိပ္ရင္ စစ္သီခ်င္းေတြအမ်ိဳးစံုဆိုသိပ္ပါတယ္။ ကၽြန္မအေဒၚ ေဒၚေလးမူက “အမေလး၊ ကိုကိုနီရယ္ ခေလးသိပ္တာ၊စစ္သီခ်င္းနဲ.သိပ္ရတယ္လို.”လို.သဲသဲလွဳပ္ေျပာရင္၊ ေဖေဖက “သမီးက စစ္သီခ်င္းႀကိဳက္တယ္”လို.ျပန္ေျပာတယ္ဆိုတာ ႀကီးလာေတာ့ သိရပါတယ္။ ကၽြန္မလည္းခုခ်ိန္အထိ စစ္သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရေနပါေသး တယ္။ ကၽြန္မကို မဂၤလာဒံုစစ္ေဆးရံုမွာ ေမြးခဲ.ရတာကို လည္းအျမဲဂုဏ္ယူျပီးေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖက ၁၉၈၈ေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ စစ္တပ္က အေႀကာင္္းကို အရင္ကေလာက္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။

အခုေတာ့ ေဖေဖ့မွာ နားေထာင္စရာ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအိုေအ၊ အာရ္အက္ဖ္ေအ၊ဒီဗြီီဘီေတြအျပင္ ရုပ္သံကေနေတာင္ႀကည့္လုိ.ရေနျပီ၊ မွတ္စု ကေတာ့ သိပ္မေရးႏိုင္ေတာ့ ဘူးေပါ.။ ေလာေလာဆယ္ လက္ကလည္း ေခ်ာ္လဲလို.ကိ်ဳးသြားေသးတယ္ တဲ.ေလ။ ကၽြန္မေရးတဲ. ပို.စ္ေတြကိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ သူငယ္ခ်င္း KAye က တစ္မ်က္ႏွာမက်န္ ပရင့္ထုပ္ျပီး ေဖေဖ့ကို သြားေပးေပးပါတယ္။ ဒါ့ေႀကာင့္ မႀကာခင္က်ေရာက္ေတာ့မယ့္ တရုတ္ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ျခင္း အႏွစ္၆၀ျပည့္ အေႀကာင္းအရာနဲ.ပတ္သက္တဲ. ေဆာင္းပါး တစ္ခုကို အင္တာနက္မွာ ေတြ.တာ နဲ. ဘာသာျပန္လိုက္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္စီးပြါးေရးမူ၀ါဒသစ္
စီးပါြးေရးအသြင္ေျပာင္းေခတ္မွႏိုင္ငံေရးအသြင္ေျပာင္းေခတ္ဆီသို.
ခုလာမယ့္ ေအာက္တိုဘာလ(၁)ရက္ေန.ဟာ တရုပ္ႏိုင္ငံရဲ. တရုတ္ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခဲ့တာ ႏွစ္(၆၀)ကိုေရာက္ရွိခဲ့ပါျပီ။ အဲဒီ ႏွစ္(၆၀)ကို ေမာ္စီတုန္း (၁၈၉၃-၁၉၇၆) ကအာဏာရွင္ဆန္ဆန္ႀကီးစိုးခဲ့တဲ. “ပထမပိုင္းႏွစ္(၃၀) ” နဲ. တိန္.ေရွာင္ဖိန္ (၁၉၀၄-၁၉၉၇)ရဲ. လမ္းညႊန္မွဳကို စခဲ့တဲ. ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးနဲ. တံခါးဖြင့္၀ါဒ Policy of reform and of opening doors ရဲ.“ေနာက္ပိုင္းကာလ အႏွစ္(၃၀)” ဆိုျပီး အႀကမ္းအားျဖင့္ခဲြႀကည့္ႏိုင္္ပါတယ္။ စီးပါြးေရးနည္းဗ်ဴဟာအရ ႀကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒထက္ အရင္းရွင္၀ါဒ က သာလြန္ေကာင္းမြန္တယ္ဆိုတာကို သက္ေသသာဓက အေနနဲ. တရုတ္ျပည္ရဲ. စီးပြါးေရးတိုးတက္မွဳဟာ စီမံကိန္းစီးပါြးေရး planned economy နဲ. ကုန္ထုတ္လုပ္မွဳ means of production ကို ျပည္သူပိုင္အျဖစ္ျပဳလုပ္ခဲ.တဲ. ပထမပိုင္းႏွစ္(၃၀) မွာ နလံမထူႏိုင္ခဲ့ပဲ။ ေစ်းကြက္စီးပါြးေရး market-oriented economy နဲ. ပုဂၢလိကပိုင္စံနစ္ private ownership system ကို က်င့္သံုးခဲ့တဲ. ေနာက္ပိုင္းကာလ အႏွစ္(၃၀) က အရွိန္အဟုန္နဲ. ခုန္ပ်ံတက္ခဲ့တာကို ေတြ.ရပါမယ္။

သို.ေသာ္လည္း စီးပါြးေရးတိုးတက္မွဳနဲ.အတူ ရရွိလိုက္ရတာေတြကေတာ့ ၀င္ေငြ အဆင့္ကြာဟခ်က္ႀကီးမားမွဳ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ျပသနာမ်ားရဲ. ဆိုး၀ါးပြါးမ်ားလာမွဳ တို.ရဲ. ရွဳတ္ေထြးမွဳေတြကလည္း ထင္ရွားေပၚလြင္ လာပါတယ္။ ဒါေတြကို ျပဳျပင္ဘို.ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒကို အေျခခံတဲ. ႏိုင္ငံေရးအသြင္ကူေျပာင္းတာကို မလဲြမေသြရင္ဆိုင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ႏုိင္ငံရဲ. ျဖတ္သန္းခဲ.ျပီးတဲ. ႏွစ္၃၀က စီးပါြးေရး အသြင္ကူေျပာင္းမွဳကရလာတဲ. ေကာင္းက်ိဳးေတြကို အုတ္ျမစ္သဖြယ္အေျခခံျပီး ေနာက္ထပ္ေရွ.ဆက္ျဖတ္သန္းမယ့္ ႏွစ္၃၀ကိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရး အသြင္ကူးေျပာင္း ျခင္းနဲ. စြမ္းစြမ္းတမံ ခ်ီတက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

စီမံကိန္းစီးပါြးေရး planned economy ေအာက္မွာနလံမထူႏိုင္ခဲ့တဲ. “ပထမပိုင္းႏွစ္(၃၀)”

၁၉၄၉ခုႏွစ္ တရုတ္ႏုိင္ငံရဲ. ကြန္ျမဴနစ္အသြင္ေျပာင္းကာလမွာ စီမံကိန္းစီးပါြးေရးကို စတင္က်င့္သံုးခဲ.ျပီး၊ ပုဂၢလိကပိုင္ေတြအားလံုး ဖ်က္သိမ္းခဲ့ရျပီး အျမတ္ေငြကိုရည္ေမွ်ာ္တဲ. ထုပ္လုပ္မွဳ၊ ကူသန္းမွဳတို.လည္း ပိတ္ပင္ခံခဲ့ရ ပါတယ္။ လက္ေတြ.မွာ ျပည္သူပိုင္ (ႏိုင္ငံပိုင္) အျဖစ္နဲ. အသင္းအဖဲြ.ပိုင္ (အလုပ္သမားအစည္းအရံုး၊ သမ၀ါယမ) ေတြကလဲြရင္ ရင္းႏွီးပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကုိ အသိအမွတ္မျပဳပါဘူး။ အဲဒီလို ျပည္သူပိုင္ စံနစ္ရဲ. ေအာက္မွာပဲျပည္သူေတြကဆင္းရဲလာျပီးအဲဒီႏိုင္ငံပိုင္စံနစ္ရဲ.ေအာက္မွာပဲ ႏိုင္ငံရဲ. သယံဇာတကို ျပည္သူေတြခံစားခြင့္က နည္းပါးခဲ့ရေတာ့တာပါပဲ။ “ လူထုအားကစားလွဳပ္ရွားမွဳ” တုိ. “ရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳထိမ္းသိမ္းေရးအစီအစဥ္” တို.လို လွဳပ္ရွားမွဳေတြဆိုတာလည္း လုပ္လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ္. တကယ့္ စီးပြါးေရးစီမံကိန္းကလည္း လမ္းတ၀က္မွာ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။ ၁၉၅၃ကေန ၁၉၇၈အတြင္း ျပည္တြင္းထုပ္ကုန္ပမာဏ (GDP,gross domestic product ရဲ.တိုးတက္မွဳႏွဳန္း၆.၁%၊ လူဦးရည္တိုးတက္မွဳႏွဳန္းနဲ.  GDP တုိးတက္မွဳကို အခ်ိဳးကႀကည့္မယ္ဆုိရင္ ၄.၀%မွာ ရပ္တန္.ေနခဲ့ပါတယ္။ (ႏိုင္ငံေတာ္စာရင္းအင္းဗဟိုအဖဲြ.၊ ျပည္သူ.စီးပါြးေရးအေထြေထြစာရင္း အခ်က္အလက္ထုတ္ျပန္ေရးအဖဲြ.ဧ။္ “တရုတ္ႏိုင္ငံသစ္ႏွစ္၅၀ေျမာက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳစာရင္း။ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ထုတ္စာရင္းဇယားမွကိန္းဂဏန္းမ်ား)

ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးနဲ. တံခါးဖြင့္၀ါဒရဲ. ဒီဇိုင္နာႀကီးျဖစ္တဲ. တိန္.ေရွာင္ဖိန္က ဒီ ပထမပိုင္းႏွစ္၃၀နဲ.ပတ္သက္ျပီး (“ႏိုင္ငံေရးဘက္မွာေတာ့ ဒီမိုကေရစီဘက္ကို ဦးတည္ျပီး၊ စီးပြါးေရးဘက္မွာေတာ့ ျပည္လည္ တည္ေထာင္ေရး ကို က်င့္သံုးမယ္၊ ၁၉၈၅၊ဧျပီလ၊၁၅ရက္ေန. ” )၁၉၉၃ခုႏွစ္တြင္ တရုတ္ႏိုင္ငံစာေပဗိမာန္မွ ထုတ္ေ၀သည့္ တိန္.ေရွာင္ဖိန္မွတ္တမ္း၊ အတဲြ၃၊ အခုလို မိန္.ဆိုေႀကျငာခဲ့ပါတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္တို.တိုင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ခဲ့တဲ.ေနာက္ပိုင္း ၊ လယ္ယာစိုက္ပိ်ဳးေရးကို ေျမယာေဖၚထုတ္္ ေရးနဲ. စုေပါင္းထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးေရး ကို အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့ပါတယ္။ ျမိဳ.ျပအေနနဲ. ကေတာ့ ပုဂၢလိက ရင္းႏီွးျမွုပ္ႏွံမွဳစံနစ္ ကုန္သြယ္စက္မွဳ လုပ္ငန္းမ်ား နဲ. ဆိုရွယ္လစ္စံနစ္ရဲ. အသြင္ကူးေျပာင္းျခင္းကို တျပိဳင္တည္း က်င့္သံုးေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာမွာ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အေျခအေနေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲ၊ ၁၉၅၇ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အစြန္းေရာက္လက္၀ဲ ultraleftism ေတြထြက္ေပၚလာျပီး တစတစဆိုသလိုပဲ အင္အားႀကီးထြား လာပါေတာ့တယ္။ ၁၉၅၈ခုႏွစ္မွာေတာ့ “လွဳပ္ရွားမွဳ ႏွစ္” တစ္ႏွစ္အျဖစ္နဲ. ၀ုန္းကနဲကို ထႀကြလာခဲ့ျပီး လူထုလူ.ေဘာင္အဖြဲ.အစည္း people's commune အသြင္ယူနဲ. လွဳပ္ရွားလာပါေတာ့တယ္။ “ပထမ ႀကီးမားက်ယ္၀န္းတဲ. အတိုင္းအတာရွိရမယ္၊ ဒုတိယ လူထုပိုင္ဆိုင္မွဳရွိရမယ္” ဆိုတာကို အားေပးတဲ.အခါမွာ ၊ ၀ိုင္းလုပ္၀ိုင္းစား လို.ဆိုျပီး ေပၚထြန္းလာတဲ. အက်ိဳးအျမတ္ကို အားလံုးခြဲေ၀စားေသာက္မယ္ ဆိုရင္းက ထြက္ေပၚလာတာကေတာ့ “ အလုပ္လုပ္ႀကိဳးစားသူမႀကိဳးစားသူ အခ်ိန္တန္ ဒီလခပဲ” ဆို တဲ. အမွားတရားႀကီးပါပဲ။ ယဥ္ေက်းမွဳ ဘက္မွာဆိုလည္း “ရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳထိမ္းသိမ္းေရးအစီအစဥ္”က ေျပာေလာက္ေအာင္ ဘာမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခ့ဲပါဘူး။ ၁၉၇၆ခုႏွစ္ “ေလးေယာက္ဂုိဏ္း Gang of Four ” အျပိဳ အကြဲေနာက္မွာ ၂ႏွစ္ေလာက္ ကို အစြန္းေရာက္လက္၀ဲေတြရဲ. တယူသန္မွဳနဲ. ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လုိက္ရင္း စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ.လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ ရပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ.ေနလာလိုက္တာ ၁၉၇၈ခုႏွစ္အထိ ပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ လယ္သမားနဲ. အလုပ္သမားထုေတြရဲ. ပိုင္ဆိုင္မွဳဟာ ၁၉၅၈ကေန ၁၉၇၈အထိ အႏွစ္၂၀အတြင္းဘာမွ မယ္မယ္ရရ မတိုးတက္ပဲ စား၀တ္ေနေရးအဆင့္အတန္းဟာ စံအဆင့္ကေန ေအာက္မွာ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ထုတ္ကုန္ျမင့္မားမွဳဆိုတာလည္းေရေရရာရာ မရွိေတာ့ တိုးတက္တယ္လို. မယူဆႏိုင္ပါဘူး။ ၁၉၇၈ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ. ကုန္ထုတ္လုပ္ႏိုင္မွဳ ပမာဏ GNP:Gross National Product ဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၅၀ေတာင္ မျပည့္ပါဘူး။ အဲဒီႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာက်င္းပတဲ. ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ပါတီတြင္းပံုမွန္အစည္းအေ၀း မွာ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို. ေခါင္းေအးေအးနဲ. စဥ္းစားျပီး၊ လက္ရွိအေနအထားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာႀကည့္မယ္ ဆိုရင္၊ ၁၉၇၈ခုႏွစ္ အထိ တရုတ္ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္းျပီး အႏွစ္၃၀အတြင္း ေအာင္ျမင္မွဳ အက်ိဳးရလဒ္က အင္မတန္ႀကီးမားပါတယ္လို. ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ စီမံကိန္းခ်ခဲ့တဲ. လုပ္ငန္းေတြကိုေတာ့ ေအာင္ျမင္စြာအဆံုးမသတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးလို.ပဲ အႏွစ္ခ်ဳပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ”

၁၉၇၈ခုႏွစ္ အထိ တရုတ္ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္းျပီး အႏွစ္၃၀အတြင္း ေအာင္ျမင္မွဳ အက်ိဳးရလဒ္က အင္မတန္ႀကီးမားပါတယ္လို. ဆိုတာကို ၊ ဘိန္းစစ္ပဲြ (Opium War ၁၈၅၆ )ေနာက္ပိုင္း မွာ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ ျဖစ္လာတာကို ပါထည့္သြင္းစဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တိန္.ေရွာင္ဖိန္ရဲ.“ပထမပိုင္း ႏွစ္၃၀”ကို လက္ခံႏိုင္တဲ. သံုးသပ္ခ်က္လုိ.ပဲေျပာရေတာ့မွာေပါ.။

မွတ္ခ်က္
မူရင္းေဆာင္းပါးရွင္ကေတာ့ The Chinese University of Hong Kong မွာပညာသင္ႀကားခဲ့ျပီး The University of Tokyo မွာ စီးပါြးေရးပညာ ေဒါက္တာဘဲြ. ရခဲ့တဲ. တရုပ္လူမိ်ဳး  “ခန္း ရွိယူး” ပါ။ ေဆာင္းပါးကို အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ
http://news.searchina.ne.jp/disp.cgi?y=2009&d=0928&f=column_0928_001.shtml
မွ ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။
ဓါတ္ပံမ်ားကိုရယူတဲ.ေနရာကေတာ့ http://news.searchina.ne.jp/disp.cgi?y=2009&d=0625&f=national_0625_005.shtml&pt=large

http://news.searchina.ne.jp/disp.cgi?y=2009&d=0702&f=national_0702_001.shtml&pt=large

September 26, 2009

ေယာကိုဟားမားခ်ိဳင္းနားေတာင္း နဲ. ေယာကိုဟားမားဆိပ္ကမ္း

ေဖေဖသို.
သမီတို.လည္း ပိတ္ရက္ရွည္(၅)ရက္ရဲ.ေနာက္ဆံုးေန.မွာေတာ့ ယုိကုိဟားမား ကိုသြားခဲ့ႀကပါတယ္။ ယိုကိုဟားမားရဲ. ခ်ိဳင္းနားေတာင္းနဲ. ယိုကုိဟားမားဆိပ္ကမ္းကို သြားလည္ခဲ့တာပါ။ ႏွစ္ေနရာစလံုးဟာ ေန.ခင္းေကာ ညခင္းပါ လူစည္ကားျပီး စိတ္ေရာ၊ ပတ္၀န္းက်င္ေလထုေကာ အေျပာင္းအလၫ္းကို ရရွိေစမယ္. ေပ်ာ္စရာေနရာႏွစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ခ်ိဳင္းနားေတာင္းကိုသြားရင္ရထားလမ္းမ်ိဳးစံုနဲ.သြားႏိုင္ျပီး ယိုကိုဟားမားကေန တဆင့္ထပ္ေျပာင္းစီးရပါတယ္။ ေဘးကပံုကေတာ့ ရထားစီးဘို.ေျမေအာက္ကိုဆင္းေနတဲ.ပံုပါ။ သားရဲ.လွည္းနဲ.ဆိုေတာ့ ဓါတ္ေလွခါးမရွိတဲ.ေနရာေတြမွာ စက္ေလွခါးနဲ. ဆင္းပါတယ္။
ခ်ိဳင္းနားေတာင္းနဲ. အနီးဆံုးဘူတာလည္း သံုးခုေလာက္ရွိပါတယ္။ သမီးတို.ကေတာ့ အီခ်ိခါ့၀ါ ဆိုတဲ.ဘူတာမွာဆင္းခဲ့ႀကပါတယ္။ အဲဒီဘူတာရဲ.နံရံမွာလည္း ခ်ိဳင္းနားေတာင္း နဲ. ပတ္သက္တဲ. အရုပ္ေတြလည္းေဆးျခယ္ထားလို. သားငယ္ေလးအတြက္ စိတ္၀င္စားစရာတစ္ခုေပါ.။ အီခ်ိခါ့၀ါ ဘူတာကေန ခ်ိဳင္းနားေတာင္းကုိ ၅မိနစ္မရွိတရွိလမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။
 ခ်ိဳင္းနားေတာင္းရဲ. အ၀င္လမ္းေပါက္ေတြမွာ မုခ္ဦးအႀကီးႀကီးေတြနဲ. ခ်ိဳင္းနားေတာင္းေရာက္ျပီဆိုတဲ. စိတ္အေျပာင္းအလဲျဖစ္စရာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါပဲ။
ေရာက္သြားတဲ.အခ်ိန္က ေန.လည္စာစားခ်ိန္ျဖစ္လိုို. ဆိုင္တိုင္းဆိုင္တိုင္းမွာလူေတြကအျပည့္နဲ.တန္းစီ ေနတာမ်ားပါတယ္။ ဆုိင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အ၀စား၊တစ္ခါျပင္( Lunch Set Menu) ေတြနဲ.  ႀကိဳက္ရာမွာစားလို.ရတဲ. မီႏူးပံုစံေတြထားထားပါတယ္။     ပီကင္းဘဲကင္နဲ. ငမန္းေတာင္ပါတဲ. ဟင္းေတြကိုေတာ့ ဆိုင္တိုင္းလိုလို တင္ထားႀကပါတယ္။ လူေတြကလည္း ခ်ိဳင္းနားေတာင္းေရာက္ျပီဆိုမွေတာ့ ဘဲကင္နဲ. ငမန္းေတာင္ကို စားႀကတာကိုး။ ေနာက္ျပီး ဒီဂ်ပန္မွာက  ငမန္းေတာင္ကို စားရင္ အသားအရည္လွလို.ဆိုျပီး လူႀကိဳက္မ်ားႀကပါတယ္။ ငမန္းေတာင္ပါတဲ. ေခါက္ဆဲြျပဳတ္။ ငမန္းေတာင္ဟင္း၊ ဟင္းခ်ိဳ၊ အခုလည္း ခ်ိဳင္းနားေတာင္းက စားေသာက္ဆိုင္ေတြရဲ. ဆိုင္းဘုတ္ႀကည့္လိုက္ရင္ ငမန္းေတာင္ပါကို ပါတယ္။ သမီးတို.လည္း ဒီေန.ေတာ့ ထမင္းဘူးမယူလားဘူး ၊ ဟုတ္တယ္ေလ ခ်ိဳင္းနားေတာင္ လာပါတယ္ဆိုမွ ၀ယ္စားေတာ့မယ္ ဆိုျပီးေတာ့ေပ့ါ။ ေနာက္ထပ္ဆိုင္ေတြကေတာ့ ဒမ္ဆမ္နဲ. ေခါကဆဲြျပဳတ္ဆိုင္ေတြေပါ.။ အ၀စားကို လည္းသိပ္မစားႏိုင္ေတာ့ တခါျပင္ပံုစံနဲ. ဆိုင္မွာ၀င္စားႀကပါတယ္။
  ဗိုက္ျပည့္သြားေတာ့ ဆက္ျပီး ခ်ိဳင္းနားေတာင္းထဲမွာဆိုင္ေတြႀကည့္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ႀကပါတယ္။ တရုပ္တန္းရဲ.အေငြ.အသက္ေတြအကုန္ရပါတယ္။ ခရီးသြားႏိုင္ငံျခားသားေတြေကာ၊ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြေကာ၊ တရုပ္လူမ်ိဴးေတြေကာ ျပည့္ႀကပ္စည္ကားေနပါတယ္။
သမီးတို.လည္းတရုပ္ကုန္စံုဆုိင္ႀကီးတစ္ခုကို၀င္ျပီးေစ်း၀ယ္ႀကပါတယ္။ တရုပ္ဆိုင္ကုန္စံုဆိုင္ႀကီးေတြကေန သမီး၀ယ္ေလ့ရွိတာကေတာ့ ပုဇြန္ေျခာက္၊ ငရုပ္သီးဟင္းခ်က္မွဳန္.၊ နဲ. ငရုပ္သီးအေတာင့္၊ ပဲငါးပိ၊ ေဆးဘဲဥ၊ ေခါက္ဆဲြေျခာက္တုိ.ပါ။ ဒီေန.ေတာ့ ပုဇြန္ေျခာက္ပဲ၀ယ္ပါတယ္။ အိမ္နဲ.နီးတဲ. ဆိုင္ေတြမွာပဲ အ၀ယ္မ်ားပါတယ္။ ေစ်း၀ယ္ျပီးေတာ့ ယိုကိုဟားမားဆိပ္ကမ္းဘက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ.ႀကပါတယ္။
တရုပ္တန္းကအထြက္မွာ လကၡဏာေဟာတဲ့ဆိုင္ေတြ ကို ေတြ.ရပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ.လကၡဏာေဟာတဲ့ဆိုင္ေရွ.မွာ ေစာင့္ေနတဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ခ်ိဳင္းနားေတာင္းကိုပတ္ႀကည့္တဲ. အေပ်ာ္စီး သံုးဘီးကားေတြနဲ. လန္ခ်ားေတြကိုလည္းေတြ.ရပါတယ္။ သံုးဘီးကားေလးေတြက ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္။ သူ.ကားနံရံမွေရးထားတာက “ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဧ။္အျမင့္ဆံုး ရွဳေမွ်ာ္စင္အထပ္”တဲ.။ စာဖတ္ျပီး သံုးဘီးကားကို ထပ္ႀကည့္မွ ပိုျပီးရီခ်င္စရာေကာင္းတယ္။


ခ်ိဳင္းနားေတာင္းကေန ဆိပ္ကမ္းဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္တဲ. လူတန္းႀကီးကလည္း မနည္းမေနာပါပဲ။
ဆိပ္ကမ္းဘက္ကိုေရာက္ေတာ့ ေျပာင္းလည္းသြားတဲ. ေလေကာင္းေလသန္. က်ယ္၀န္းတ့ဲ ပတ္၀န္းက်င္၊ လွပတဲ. ေကာင္းကင္နဲ. ပင္လယ္။ ေခတ္မွီတဲ. သေဘၤာႀကီးေတြနဲ. သန္.ရွင္းတဲ. လမ္းေပၚမွာ ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း လတ္ဆတ္တဲ. ေလရဲ. အထိအေတြ.နဲ. စိတ္ႀကည္ႏူးစရာပါပဲ။



လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအံုျပီး ရီသံေတြႀကားရတဲ. ေနရာကို အနားကပ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္တဲ.အတိုင္းပဲ မ်က္လွည့္ပဲြ။ အခုလိုမ်က္လွည့္ပဲြေတြကို အပန္းေျဖေနရာေတြ လူသြားလူလာမ်ားတဲ. ဘူတာအနီးေတြမွာ မႀကာခဏေတြ.ရပါတယ္။ မ်က္လွည့္ဆရာေတြဟာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတင္မကပါဘူး ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္းရွိပါတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ့ ဂ်ပန္စကားကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ေျပာတတ္ျပီး ပရိတ္သတ္ကို တေသာေသာနဲ.ပဲြက်ေအာင္ကို အာ၀ဇန္းရႊင္ပါတယ္။ သမီးတို.လည္း ခဏ၀င္ႀကည့္လိုက္ႀကပါတယ္။

သားေလးက လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လာေတာ့ မ်က္လွည့္ပဲြကေန ကမ္းနားတစ္ေလွ်ာက္ကို ေလညွင္းခံလမ္းေလွ်ာက္ႀကပါတယ္။ ပင္လယ္ဘက္က သေဘၤာႀကီးေတြနဲ. ေကာင္းကင္က မႀကာမႀကာျဖတ္သြားတဲ. ေလယဥ္ပ်ံေတြကို ဓါတ္ပံုရုိက္တဲ.သူေတြကတန္းစီေနပါတယ္။ ႀကည့္ေနတဲ့လူတိုင္းလိုလိုက ကင္မရာတစ္လံုးနဲ. ကင္မရာမပါတဲ.သူကေတာ့ လက္ကိုင္ဖုန္းကေလးေတြနဲ. တခ်ပ္ခ်ပ္ ခလုတ္ႏွိပ္ျပီး ရုိက္ႀကတယ္၊ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက သိပ္ဓါတ္ပံုရုိက္ႀကတာပဲ။



တျဖည္းျဖည္းနဲ.ေန၀င္သြားတာနဲ.အတူ မီးေတြလည္း တလက္လက္ နဲ. စျမင္ရပါတယ္။ ေယာကိုဟားမားဆိပ္ကမ္းရဲ. အခုလို ေလညွင္းခံတဲ. ဘက္မွာေတာ့ ႀကည့္ရွဳ လမ္းေလွ်ာက္ဘို. ေနရာေလးေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ထားပါတယ္။ ပင္လယ္ထဲကို ထုတ္ထားတဲ. သစ္သားတံတားႀကီး၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ကမၻာပတ္ဇိမ္ခံသေဘၤာႀကီးေတြကို အနီးကပ္ႀကည့္လို.တဲ. ေနရာေတြနဲ. ကမ္းနားတစ္ခုလံုးကို လွပျပီး၊ခရီးသြားေတြနဲ. အတိုင္းတိုင္းအျပည္ျပည္ကလာသူေတြကို “ဒါကေတာ့ ေယာကိုဟားမားဆိပ္ကမ္းပဲလို. ေျပာစမွတ္ျဖစ္ေစမယ့္ ပိသုကာပညာေတြနဲ.မြမ္းမံေဆာက္လုပ္ထားပါတယ္။

ႀကီးမားတဲ. အေဆာက္အဦေတြက အစ အလင္းအေမွာင္ကို ခြဲေပးထာအဆံုး ေရာက္ရွိလာတဲ.သူေတြကို ေယာကိုဟားမားဆိပ္ကမ္းရဲ. သေကၤတေတြအျဖစ္ အျမဲအမွတ္ရေစေအာင္ ျပင္ဆင္ထားပါတယ္တဲ.၊ ဒီလဟာျပင္လူသြားလမ္းမွာလည္း အခုလို ေလးေထာင့္အျပားေလးေတြကို တန္းစီျပီးအကန္.ေလးေတြလုပ္ျပီး မီးထြန္းထားပါတယ္။ အကန္.ေလးေတြျဖစ္ေနလို. ေလဟာျပင္ထဲမွာ ေလတအားတိုက္လိုက္တာကို ခြဲထုပ္ေပးသလိုျဖစ္ေနျပီး၊ အလင္းေရာင္းကို သိပ္မလင္းလြန္းပဲ လဟာျပင္တစ္ခုကို အခန္းတစ္ခုသေဘာမ်ိဳးနဲ. အလင္းေရာင္ေပးထားတာကို ေတြ.ရပါမယ္။
 
ညေမွာင္တဲ.အထိ ကမ္းနားမွာေနခဲ့ႀကျပီး ခ်ိဳင္းနားေတာင္းကို ျပန္လွည့္ခဲ့ႀကပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ညဘက္နည္းနည္းလည္းေအးလာလို ခ်ိဳင္းနားေတာင္းေရာက္တဲ. အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ပူပူေႏြးေႏြး ၀က္သားေပါက္စီ၀ယ္စားႀကပါတယ္။  ေပါက္စီဆိုင္ေတြအမ်ားႀကီးပါပဲ။ သူနဲ.တဲြေရာင္းတာကေတာ့ သာကူေစ့ႀကီးေတြပါတဲ့ အေအးပါ။ လက္ဖက္ရည္အေအး၊ အုန္းႏို.အခ်ိဳရည္အရသာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ. သူ.ထဲမွာသာကူေစ့ႀကီးေတြထည့္ထားတာပါ။ သာကူေစ့အေသးလည္းရွိပါတယ္။ သမီးတို.လည္း ၀က္သားေပါက္စီဆိုင္ေတြထဲက လူတန္းရွည္ျဖစ္ေနတဲ.ဆုိင္မွာ ၀င္စီျပီး ေပါက္စီစားသာကူေသာက္ႀကပါတယ္။ မိုးလည္းေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္လာလို. အိမ္ကို ျပန္ခဲ့ႀကပါတယ္။ မိုးခ်ဳပ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ အခ်ိန္ကိုေျပာတာပါ။ ဂ်ပန္မွာညဘက္ဆို မီးေတြထြန္းတာမ်ားလြန္းလို. ေကာင္းကင္ႀကီးက အျမဲတမ္းလင္းလင္းႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ မီးေရာင္ေတြဟပ္ျပီးလင္းေနတဲ. ေကာင္းကင္ကိုႀကည့္ျပီး ၊ တစ္ခါတစ္ေလ မီးႀကိဳးေလးတစ္ႀကိဳးေလာက္ ယူျပီး ရန္ကုန္ဘက္ကိုသြယ္လိုက္ခ်င္တယ္လို.ေတြးမိပါတယ္။ဘယ္ကိုိပဲသြားသြား ဘယ္ကိုပဲေရာက္ေရာက္ ေမွာင္ေနတဲ.ရန္ကုန္ကိုေတာ့ အျမဲသတိရတယ္။ေနာက္အပါတ္ဆို ဘာလိုလိုနဲ. ရန္ကုန္မွာလည္း မိုးလကင္းလြတ္ သီတင္းကြ်တ္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြနဲ. လင္းထိ္န္ေနမွာေပါ.ေနာ္။

September 22, 2009

တကာ့အို ေတာင္၊ ေကဘယ္ကား

ေဖေဖ
သမီးတို.မိသားစု သံုးေယာက္၊ ဒီေန. စက္တဘၤာ၂၀ရက္ေန.မွာ ေကဘယ္ကားနဲ. ေတာင္တက္ခဲ့ႀကပါတယ္။ ေတာင္ရဲ.နံမည္က တကာ့အို Mt. TAKAO  ၊လို.ေခၚပါတယ္။



ေတာင္တက္တယ္ဆိုေပမယ့္ ေကဘယ္ CABLE CAR ကားစီးျပီး ေတာင္ေပၚက ရွဳခင္းေကာင္းတဲ.ေနရာအထိ လမ္းေလွ်ာက္၊ ယူသြားတဲ. ထမင္းဘူးဖြင့္စား၊ ဓါတ္ပံုရိုက္၊ ေလေကာင္းေလသန္.ရွဳ ျပီး သဘာ၀အလွခံစားျပီးျပန္လာႀကတာပါ။ တကယ္ေတာင္တက္သလို တက္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။

 
 
 

 တကာ့အိုေတာင္က တိုက်ိဳကေန ရထားနဲ. မိနစ္၅၀ေလာက္ပဲသြားရပါတယ္။ တိုက်ိဳနဲ. အနီးဆံုး  ေတာေတာင္သဘာ၀ရွဳခင္းအလွကို ခံစားႏိုင္တဲ. ေနရာလို.ေျပာရမွာေပါ.။ တိုက်ိဳျမိဳ.ရဲ. အခ်က္အခ်ာ ရွင္းဂ်ဳကု ကေန ျပီး ရထားတဆင့္ထဲနဲ.လည္းသြားလို.ရပါတယ္။

 

ေတာင္ေပၚကိုေကဘယ္ကားနဲ.လည္း လမ္းတ၀က္နီးပါးအထိတက္ႀကည့္လို.ရတာရယ္.၊ သမီးတို.လည္း ေကဘယ္ကား မစီးဘူးတာရယ္နဲ. အဲဒီကို.သြားခဲ့ႀကပါတယ္။



အဲဒီ တကာ့အို ေတာင္ေကဘယ္ရထားလမ္း ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ. ေကဘယ္ကားေျပးလမ္းေတြထဲမွာ အျမင့္ဆံုးနဲ. အမတ္ဆံုးလို. ေျပာပါတယ္။
 ရထာားစထြက္ျပီးေတာင္ေပၚ တက္တဲ. အခ်ိန္ရုတ္တရက္ဆိုသလို မတ္သြားတာရယ္.၊ ေတာင္ေအာက္ဆင္းတဲ. အခ်ိန္ ေအာက္ကိုငုိက္ကသြားတဲ. အခါ စီးတဲ.သူေတြအားလံုး လန္.ျပီးေအာ္ႀကပါတယ္။ သမီးတို.သြားတ့ဲ. အခ်ိန္က ပိတ္ရက္ျဖစ္လို. ေကဘယ္ကားစီးဘို.တင္ မိနစ္၃၀ေလာက္ေစာင့္ရပါတယ္။

 

လူအျပည့္နဲ. ေကဘယ္ကားခ တေရြ.ေရြ.နဲ.သြားေနတံုး ေျပးလမ္းတဘက္တခ်က္က ေတာေတာင္ေခ်ာက္ကမၻားေတြကိုႀကည့္ျပီး စက္တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္လို.ႀကံဖန္ေတြးျပီး ေက်ာထဲကစိမ့္သြားေအာင္ေႀကာက္မိပါတယ္။ စိးရတဲ့ အခ်ိန္က ၆မိနစ္ထဲပါ၊ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ. ရွင္းျပတာကို နားေထာင္လိုက္၊ ေဘးရွဳခင္းေတြကို ႀကည့္လိုက္နဲ. ခဏကေလးနဲ. ေရာက္သြားပါတယ္။


အေပၚေရာက္ေတာ့ ျမိဳ.ဘက္ကိုျပန္ျမင္ရတဲ.ရွဳခင္းနဲ. ေတာင္ေတာင္ သဘာ၀အလွ၊ သန္.ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ. ေလေအးေတြက တကယ္ကို စိတ္ႀကည္လင္လန္းဆန္းေစပါတယ္။ ေတာင္ေပၚမွာ လည္း ေနာက္ထပ္လည္ပတ္စရာေတြရွိပါေသးတယ္။  ယာ့ကုအိုအု ဘုရားေက်ာင္း၊ ေမ်ာက္ရြာ၊ ဘီယာေမာင့္ လို.ေခၚတဲ. ဘီယာဂါးဒင္း၊ ဖူဂ်ီေတာင္ကို လွမ္းႀကည့္လို.ရတဲ. ရွဳခင္းသာေနရာ။ ဆိုျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။


ေတာင္တက္လမ္းဆိုေပမယ့္ အဓိကလမ္းမႀကီးကို ကြန္ကရစ္ခင္းထားေတာ့လူေတြ အုပ္နဲ. ဆင္းလိုက္တက္လိုက္လုပ္ေနေပမယ့္ ဖုန္သိပ္မထဘူး။

 
လမ္းတစ္ေလွ်က္မွာ အေစာင့္နတ္ရုတ္ကေလးေတြ၊ နတ္ကြန္း၊ သစ္ပင္ေတြကို စာတမ္းထိုးထားသလို ဘယ္ေနရာမွာမဆို သက္ဆိုင္ရာ သတင္းအခ်က္အလက္အားလံုးကို ျပည့္ ျပည့္စံုစံုလမ္းညႊန္ေရးသားထားတာကိုေတြ.ရပါတယ္။


ဆိုင္ေတြကလည္းလူစည္ပါတယ္။


စိတ္၀င္စားစရာစာတမ္းေလးတစ္ခုလည္းေတြ.ခဲ.ရပါတယ္။ ဘာေရးထားတာလဲဆိုေတာ့၊ “အမွတ္တယမ်ားနဲ. အတူ သင့္ရဲ. အမွိဳက္မ်ားကိုလည္း  တစ္ပါတည္း အိမ္ကိုျပန္ယူသြားပါ” တဲ.။
ေနာက္ျပီး အဲဒီျမိဳ.ေလးက အလွအပဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္လည္းဆိုတာကိုလည္းေတြ.ခဲ့ရတယ္။ လမ္းက ေရေျမာင္းအဖံုးကို သံဇကာကို “မို.မိဂ်ိ”လို.ေခၚတဲ. အရြက္ပံုေလးနဲ.လုပ္ထားတယ္။ ေရေျမာင္းအဖံုးအထိ ေတာင္ ဂရုတစ္စိုက္အလွဆင္ႀကရွာတယ္ေနာ္။


သမီးတို.လည္း ပိတ္ရက္ရွည္မွာ ေန.တိုင္းထမင္းဘူးထုတ္ျပီး တစ္ေနရာျပီးတစ္ေနရာ ေလွ်ာက္လည္ေနႀကတယ္ေလ။

September 21, 2009

အုအဲႏို တိရစာၦန္ရံု

ေဖေဖ
ေနေကာင္းရဲ.လား၊ သမီးတို.မိသားစုသံုးေယာက္လည္း ေနေကာင္းပါတယ္။ အခု သမီးတို.ဆီမွာ အခု အလုပ္ပိတ္ရက္ေပါ.။ ဒီႏွစ္ စက္တင္ဘာလ မွာ ၁၉ရက္ေန.ကေန၂၃ရက္ေန.အထိ (၅)ရက္ဆက္တုိက္ ပိတ္တယ္။ တစ္ရက္စီသီးသန္.ပိတ္ရက္ေတြက တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ဆက္တိုက္က်သြားျပီး(၅)ရက္ျဖစ္သြား တာ။  ဂ်ပန္မွာဒီလို ေလးငါးရက္ဆက္တိုက္ ပိတ္တာမ်ိဳးက ပံုမွန္ႏွစ္စဥ္ေမလမွာရွိတဲ. ဂိုးလ္ဒင္း၀ိခ္ Golden Week လို.ေခၚတဲ. နားရက္ရွည္ေပါ.။ ဒီႏွစ္မွာ
ေတာ့ အခုလို စက္တင္ဘာလ မွာ ပိတ္ရက္ရွည္ထပ္ရတဲ့အတြက္ ဒီပိတ္ရက္ရွည္ကို ေဆးလ္ဗား၀ိခ္ Sliver Week လို. နံမည္ေပးႀကတယ္။ ပိတ္ရက္ရွည္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းျပည္ပခရီးေတြထြက္ႀကေပမယ့္ ဒီႏွစ္ကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ နံမည္ႀကီးတုတ္ေကြးေႀကာင့္ ညအိပ္ခရီးကိုေရွာင္ႀကတဲ.လူေတြလည္းရွိတယ္။ သမီးတို.လည္း သားေလးကငယ္ ေတာ့ ခရီးရက္ရွည္ကိုေရွာင္လိုက္တယ္။ ဒီေန.ေတာ့ သားေလးကို တိရိစာၦန္ရံုကိုပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ အလည္ေခၚသြားတယ္။ သမီးတုိ.ရဲ. သူငယ္ခ်င္း ေတြလည္းပါတယ္။ တိုက်ိဴ က အုအဲႏို အရပ္မွာရွိတဲ. အုအဲႏို တိရစာၦန္ရံုကို သြားခဲ့ႀကတယ္ေလ။ အိမ္ကေန မိနစ္၃၀ေလာက္ သြားရတယ္။ ေျမေအာက္ရထားႏွစ္ဆင့္စီးရတယ္။ ရထားကေတာ္ေတာ္ေခ်ာင္တယ္။ ရထားဘူတာမွာ အရင္ဆံုးရထားမစီးခင္ ဘယ္တဲြမွာစီးရင္ ေျပာင္းစီးရမယ့္ လိုင္းကို အဆင္ေျပေျပသြားႏိုင္မလဲဆိုတာကို ဘူတာမွာရွိတဲ. လမ္းညႊန္ဇယားမွာႀကည့္ျပီးမွစီးတယ္။ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ.ယြင္းမွဳေႀကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မသြားႏိုင္သူေတြ၊ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြ၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ၊ အလွ်င္လိုသူေတြက ဒီလိုလမ္းညႊန္ကို ႀကည့္ျပီးလိုရာကို ေခ်ာေမြ.လြယ္ကူစြာသြားႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားတာေပါ.။
ရထားတဲြရဲ. လမ္းညႊန္ဇယားေဘးမွာ နားမလည္ရင္၊ အကူအညီလိုရင္ဘူတာစာေရးကိုေခၚေမးလို.ရတဲ. အင္တာေကာလ္ဖုန္းလည္းတပ္ဆင္ထားတယ္။ ဖုန္းက ပ်က္မေနဘူး၊ဘယ္ေတာ့ေခၚေခၚရတယ္ေလ။
ဘယ္ဘက္ကပံုကေတာ့ ဘူတာရဲ.ပလက္ေဖါင္းေပါ.။ ထိိုင္ခံုရဲ.ေဘးမွာ ေသာက္ေရ၊ေရေႏြးႀကမ္း၊ေကာ္ဖီနဲ. အျခားေသာက္စရာအမ်ိဳး စံုစံုလင္လင္ကို အပူ၊အေအး ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို ေရာင္းတဲ.စက္ရွိတယ္။ မီးမပ်က္ေတာ့ အခ်ိန္မေရြး အပူ၊အေအးႀကိဳက္တာေရြးျပီး ၂၄နာရီ၀ယ္ယူသံုးေဆာင္ႏိုင္တယ္။






ရထားအစုန္လမ္းနဲ. အဆန္လမ္းကို ပလက္ေဖါင္းႏွစ္ဘက္ႀကားမွာ ေတြ.ရတဲ့ပံုေလ။သမီးတို.ဘူတာကေတာဘက္က်ေတာ့ ဘူတာက ခပ္ရွင္းရွင္းပဲ။ ပလက္ေဖါင္းရဲ. အစပ္က မ်ွားေလးေတြက တဲြေပၚတက္ရမယ့္ အေပါက္ရထားက အဲဒီအေပါက္နဲ. တဲ.တဲ.မွာ အျမဲရပ္တယ္။ အ၀ါေရာင္အဖုအဖုလိုင္းႀကီးကေတာ့ မ်က္စိမျမင္တဲ.သူေတြ သူတို.ရဲ. ေတာင္ေ၀ွးနဲ.ေထာက္ျပီးသိႏိုင္ ေအာင္လုပ္ေပးထားတာေလ။







အဲဒီလိုအဖုအဖုကေလးေတြနဲ.လမ္းအ၀ါကို ဘတ္စကားမွတ္တိုင္မွာေကာ လမ္းအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ. အေဆာက္အဦေတြမွာပါလုပ္ထားေပးတယ္။
သမီးတို.လည္းအူအဲႏိုဘူတာအထိ ရထားႏွစ္ခါေျပာင္းစီးျပီးေရာက္သြားတယ္၊
ဘူတာထဲကိုႀကည့္ပါအုန္း။ သန္.ရွင္းေနျပီး အမိွဳက္တစ္စမရွိဘူးေလ။ ဂ်ပန္မွာ ညစ္ပတ္ျပီး၊ အမိွဳက္ကို စည္းမဲ.ကမ္းမဲ.ပစ္တဲ့ေနရာေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားအားျဖင့္ကေတာ့ အလြန္ကိုသန္.ရွင္းပါတယ္။ လူေတြက စည္းမဲ.ကမ္းမဲ. အမွဳိက္မပစ္သလို၊ သန္.ရွင္းေရးကိုလည္း အထူးေဆာင္ရြက္တာေတြ.ရပါတယ္။ အဲလို သန္.ရွင္းေရးလုပ္တဲ.လုပ္ငန္းကို ကုိယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေတြမ်ားတယ္။ အသက္ႀကီးတဲ.သူေတြမ်ားတယ္။ .ပင္စင္ယူထားတဲ.သူေတြက ျပန္၀င္လုပ္တာမ်ားတယ္။ ေနာက္ အဲဒါက အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြမ်ားတယ္။ ဒီမွာက အသက္ႀကီးလည္း အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္တာေတာ္ေတာ္ေတြ.ရတယ္။သန္.ရွင္းေရးလုပ္တဲ.သူေတြက တစ္ခ်ိန္လံုး အလုပ္လုပ္တယ္။ ေျမာင္းႀကားတဲ.အထိ လိုက္ကေလာ္ျပီး တံျမက္စည္းလွည္းတယ္။ မွန္က အစ၊ နံရံအဆံုးဖုန္သုတ္တယ္။ ေန.တုိင္းလုပ္ေတာ့ ဘယ္ကိုႀကည့္ႀကည့္ ဖိတ္ဖိတ္လက္ေနေတာ့ တာေပါ.ေနာ္။
ဘူတာကေန တိရစာၦန္ရံုကုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားတာ၅မ္ိနစ္ေတာင္မႀကာပါဘူး။ ၀င္ခက လူႀကီးတစ္ေယာက္ကို ယန္း၆၀၀ေပးရတယ္။










ညာဘက္က ပံုက တိရစာၦန္ရံု အ၀င္၀မွာရိုက္ခဲ.တဲ.ပံုေပါ.။ ေနာက္ျပီး သူ.ေန.အလိုက္ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္း အလိုက္လုပ္တဲ. ပဲြေတြလည္း ရွိတယ္။
ခေလးေတြစိတ္၀င္စားေအာင္လို. ျပထားတာေတြလည္းေတြ.ရတယ္။ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္တဲ.ဗူးခြံေတြကုိ ႀကိဳးနဲ.သီျပီး လွည္းမွာခ်ိပ္တာတို.။ ဘယ္သူမဆို ကစားႏိုင္တဲ. ဆပ္ျပာဘူေဘာင္းကို ေလနဲ.မွုတ္တဲ. စက္ကေလးကိုထားေပးထားတာတို.ကိုလည္းေတြ.ရတယ္ေလ။ အ၀တ္္ေတြနဲ.ဘာႀကီးမွန္းမသိတဲ. လံုးလံုးႀကီးကို ေမာ္တာနဲ.ေလမွဳတ္ေပးထားျပီး ခေလးေတြက အလံုးႀကီးကို တြန္းလိုက္၊ ကုိယ္နဲ.တုိက္လိုက္ နဲ. စိတ္၀င္စားျပီး၊ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးထားတာေတြလည္းရွိတယ္။
၀င္၀င္ခ်င္းမွာ ဆင္ေတြကိုထားထားတယ္။ တိရစာၦန္ရံုေတြမွာ လာႀကည့္တဲ.သူေတြက အစာမေကြ်းရဘူး။
ဘယ္ေနရာကိုႀကည့္ႀကည့္သန္.ရွင္းျပီး။ အနံ.ဆိုးမရွိသေလာက္ပဲ။







ေမ်ာက္ရြာကို ေတာ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနဲ.သစ္ပင္၊ေရအိုင္ေတြနဲ.
ေဆာက္ထားတယ္။

ဒီလိုငွက္ေတြကို ရန္ကုန္တိရစာၦန္ရံု မွာေတြ.ဘူးခဲ.သလိုပဲ။ တျခားအေကာင္အထူးအဆန္း ေတြလည္းေတြ.ခဲ.ရပါတယ္။ ညဘက္မွာက်က္စား တဲ. အေကာင္ေတြအတြက္ကို အေမွာင္အခန္း သီးသန္.လုပ္ေပးထားတယ္။







တိရစာၦန္ရံုထဲမွာ စိတ္၀င္စားစရာ ရုပ္ထုေတြ၊ နားေနတဲ. ေနရာ၊ အိမ္သာ၊ လက္ေဆးဘို.ေနရာ၊ လက္ေဆး ဆတ္ျပာရည္ ကအစထားေပးထားပါတယ္။
















တိရစာၦန္ရံုထဲမွာ ႀကာကန္အႀကီးႀကီးကလည္း သိပ္လွပါတယ္။






ရန္ကုန္ကတိရစာၦန္ရံုလည္း သတိရ လာတယ္။ အခုေလာက္ဆို အမ်ားႀကီးတိုးတက္ေနျပီေပါ.ေနာ္။
တိုးတက္ျပီး ခေလးေတြအတြက္ ဗဟုသုတနဲ. အမွတ္တရေတြ ျဖစ္ေေစမယ့္ တိရစာၦန္ရံုတစ္ခု ျဖစ္ပါေစလို. ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။ သမီးကေတာ့ငယ္ငယ္က အေခါက္မ်ားစြား သြားခဲ့တဲ. တိရစာၦန္ရံုကို ေတာ့ အျမဲသတိရေအာင္းေမ.လွ်က္ပါပဲ။ေနာက္ျပီးေတာ့လူႀကီးျဖစ္တဲ.အထိ တိရစာၦန္ရံု အျမဲသြားခ်င္ျပီး တိရစာၦန္ရံုမသြားခင္ေန.မွာ အစာမ်ိဳးစံုကို ေစ်းကေန၀ယ္ျပီး ျပင္ဆင္ယူသြားတတ္တ့ဲ. ေဒၚေလးဇဇ္ကိုလည္း သတိရတယ္။