ေန.စဥ္ဘ၀

ေဖေဖသို.ေပးစာ(၁)
ေဖေဖ။ေမေမ။ သမီးသတိရစြာႏွင့္စာေရးလုိက္ပါတယ္။ စာေရးဘို. အျမဲစိတ္ကူးရွိေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေရးျဖစ္ဘူး။ တေန.တေန. အခ်ိန္ကုန္တာအရမ္းျမန္တာပဲ။ အထူးသျဖင့္ ၿမန္မာလို လက္နဲ.စာမေရးတာ အက်င့္မရွိသေလာက္ျဖစ္ေနတာလည္းပါတယ္ထင္ပါတယ္။ ေဖေဖေမေမကိုရဲတိုးတိုး မိသားစုအားလံုးနဲ. ေဆြမ်ိဳးအားလံုးကို သတိရေနပါတယ္။ အားလံုးေနေကာင္းႀကရဲ.လား။
ရန္ကုန္မွာအခု မိုးေတာ္ေတာ္ရြာမွာေပါ.။ ဒီမွာက ေႏြရာသီ။အခုရက္ပိုင္း ကေတာ့ အပူခ်ိန္ ၃၂ေလာက္ရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ပူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၅လပိုင္းကေန ၇လပိုင္းလကုန္ေလာက္ကို မိုးရြာတဲ့ကာလလို.ေခၚတယ္။ အခု၈လပိုင္းေရာက္ေတာ့ မိုးရြာတဲ့ကာလျပီးသြားျပီေလ။ေေႏြရာသီထဲက မွာ ရွိတဲ. မိုးကာလ ဆိုတဲ. အဓိပၸါယ္မ်ိဳးေပါ.။ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာက ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းမိုးရြာတဲ့ကာလစတဲ့အခ်ိန္နဲ. ျပီးတဲ့အခ်ိန္ကို သတင္းေႀကျငာတဲ့အခ်ိန္မွာေျပာတာ။ တကယ္ကေတာ့ ပံုမွန္တစ္ႏွစ္လံုးလည္းမိုးကေတာ့ ရြာေလ.ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္ေလာက္ေတာ့ မိုးမမ်ားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း သမီးက ရံုးပိတ္ရက္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရံုးဖြင့္ရက္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အျပင္ထြက္တဲ့အခ်ိန္မိုး ရြာရင္ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ.လည္းဆိုေတာ့ ရွဴးဖိနပ္အေကာင္းစားမဟုတ္ရင္ ဖိနပ္ထဲကို ေရ၀င္တယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ ကေလးနဲ.သြားရတာဆိုေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပဘူးေပါ.။
သမီးက စေနတနဂၤေႏြနဲ. ပဲြေတာ္ရက္အခါႀကီးရက္ႀကီးေတြဆိုပိတ္တယ္ေလ။ သားတုိ. မူႀကဳိေတြကေတာ့ ႀကားရက္မဟုတ္တဲ.ေန.ေတြမွာလည္း ဖြင့္ေပးတယ္။ မနက္၇နာရီကေန ည၁၀နာရီအထိ သြားထားလို.ရတယ္။ ပံုမွန္ ေက်ာင္းခ်ိန္ကေတာ့ မနက္၈နာရီကေန ညေန၆နာရီအထိ။ အဲဒီအခ်ိန္ အတြက္ကပံုမွန္ေက်ာင္းလခ။ တၿခား အခ်ိန္ေတြအတြက္ဆိုရင္ ႀကိဳၿပီးအေႀကာင္းႀကားထားျပီး ပိုက္ဆံလည္း ေစ်းႀကီးႀကီး ေပးရတယ္။ ထမင္း ဘိုးလည္းသတ္သတ္ထပ္ေပးရတယ္။ ပံုမွန္လခေပးထားတဲ.ပံုမွန္ေက်ာင္းခ်ိန္မွာေတာ့ ေန.လည္စာ။ သားေရစာေတြ ေက်ာင္းကေကြ်းတယ္။ ေက်ာင္းအပို.ကိုေတာ့ သမီးကေန.တိုင္းပုိ.တယ္။ အႀကိဳက တနလၤာ၊ ဗုဒၶဟူးနဲ. ႀကာသပေတးကို သူ ၊ သမီးက အဂၤါနဲ. ေသာႀကာ။ ဘာျဖစ္လုိ.လဲဆိုေတာ့ သူ ကတစ္ပါတ္မွာႏွစ္ရက္ က ည၉နာရီအထိအလုပ္လုပ္ရတယ္ေလ။ ျပီးခဲ့တ့ဲလေတြက သမီးလည္း အလုပ္ကညအထိလုပ္ေနရေတာ့ သာငယ္ကို ည၈နာရီမွႀကိဳျဖစ္တယ္။ အိပ္ရာႏိုးတာနဲ.အိမ္ကထြက္ ျပန္ေရာက္တာနဲ. ေနာက္ေန.အတြက္
ျပင္ဆင္ျပီး အိပ္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ ႀကားရက္ေတြမွာသမီးရဲ့ တစ္ေန.တာအလုပ္က အခ်ိန္ေတာင္ ေလာက္သလုိျဖစ္ေနတယ္ေလ။ မနက္ဆို၇း၀၀နာရီမွာအိပ္ရာထတယ္။ သူ.အတြက္မနက္စာ ႏြားႏို.တစ္ခြက္နဲ. မုန့္နဲ.ျပင္ေပးျပီး အ၀တ္အစားထုတ္ေပး။ သူက ၇နာရီ၂၀ မွာအိမ္ကထြက္တယ္။ လမ္းသြားရင္ဘုရားစာဆိုဘုိ. အျမဲေျပာရတယ္။ သမီးရန္ကုန္မွာ မနက္အိမ္ကထြက္ကာနီးေဖေဖမွာတာေတြ ကို သတိရတယ္။ သူသြားတာနဲ.
ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရကပ္၊ ညကလွန္းထားတဲ. အ၀တ္ေတြရုပ္၊ ညကေရခဲေသတၱာထဲထဲ့ထားတဲ. သမီးထမင္းဘူးကို ရံုးသြားမယ့္အိပ္ထဲထဲ. ၊ မ်က္ႏွာသစ္ ျပင္ဆင္အ၀တ္လဲ ျပီး၊ သားအတြက္မနက္စာျပင္တယ္၊သားကုိ ၇နာရီခြဲမွာႏွိဳးတယ္ တစ္ခါတစ္ေလ ခ်က္ခ်င္းမထခ်င္ဘူး၊ ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္လိုက္သမီးကို မွီထိုင္လုိက္နဲ. ျပန္ႏွပ္ခ်င္ေနေသးတယ္။ တီဗြီေရွ့က ထမင္းစားပဲြကိုခ်ီလာျပီး တီဗီြကို ကေလးအစီအစဥ္ေျပာင္ေပးရတယ္။ အဲဒါၿပရင္း မနက္စာေကြ်းရတယ္။ မနက္စာက ဆန္ျပဳတ္ ဒါမွမဟုတ္ သမီတို.ငယ္ငယ္က စားခဲ့သလုိမိ်ဳးကရက္ကာဘီစကစ္ကို ႏြားႏို.စိမ္ျပီးေကြ်းတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ အသီးတစ္မ်ိဳးပါေကြ်းတယ္။ ထမင္းေကြ်းရင္းနဲ.ကိုယ္အပူခ်ိန္တုိင္းျပီး သူ.ရဲ.တစ္ေန.တာမွတ္တမ္းမွာ မနက္စာစားခ်ိန္နဲ. အပူခ်ိန္။ ညေနႀကိဳမယ့္အခ်ိန္၊ ဘယ္သူ ႀကိဳမယ္ဆိုတာေရးျဖည့္ရတယ္။ ေရပါတ္တိုက္ေပးျပီးေက်ာင္းသြားဘို. အကၤ်ီလဲေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ. လွည္းေပၚတင္ သူ.ရဲ.မွတ္တမ္းစာအုပ္ကို သူ.ေက်ာင္းအိပ္ထဲထဲ. ။ လွည္းမွာခ်ိတ္ ၊ သမီးအိပ္ေတြယူ မီးပိတ္တစ္ခါးပိတ္ျပီး အိမ္က ထြက္ႀကတယ္။ အိမ္ကထြက္ေတာ့ ၈နာရီ၊ သူ ဂ်ီက်တဲ.ေန.ဆိုရင္ ၈နာရီ ၁၀မိနစ္ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။
သားငယ္ေလးေက်ာင္း ကို အိမ္က ၂မိနစ္ေလာက္ပဲလမ္းေလွ်ာက္ရတာ။ ေက်ာင္းပို.ျပီးတာနဲ. ေက်ာင္းေရွ.က ဘူတာကို ေျပးျပီး မီတဲ.ရထားနဲ. ရံုးကိုေျပးတယ္။
မနက္၇နာရီက ဂနာရီမွာ အဲဒါေတြကို ျပီးေအာင္လုပ္ရတယ္။သားငယ္ေလးကလည္းလိမၼာပါတယ္။ မနက္စာကို ေန.တုိင္းလုိလို ကုန္ေအာင္စားတယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္နဲ. အားလံုးျပီးေအာင္ သူလည္းလိုက္လုပ္ရွာပါတယ္။
အိမ္ကထြက္ကာနီး တီဗြီပိတ္တာတုိ. မီးပိတ္တာတို.ကို သူ.လက္ကေလးနဲ. ႏိွပ္ခိုင္းတယ္။ အက်င့္ရျပီး နားလည္သြားေအာင္လို.ေလ။ တစ္ခါတစ္ေလ ခ်ီထားတဲ.အခ်ိန္ဆို ဓါတ္ေလွခါးခလုတ္ေတြႏွိပ္ခုိင္းတယ္။ သူ.က ဟန္းဖုန္းကို အရမ္းေျပာခ်င္တယ္ေလ။ သူ.အလုပ္က လူႀကီးက သားအတြက္ ကစားစရာ ဟန္းဖုန္းလက္ေဆာင္ေပးတယ္။ အဲဒါကို ကစားစရာမွန္းသိတယ္၊ သိပ္မကိုင္ခ်င္ဘူး။ သမီးတို.ဖုန္းေတြကုိပဲ ကိုင္ခ်င္တာ။ ဖုန္းခလုတ္ေတြကို လည္း လူႀကီးေတြႏွိပ္တဲ.အတိုင္း လက္တစ္ဖက္ထဲႏွင္. ကိုင္ႏွိပ္ႏိွပ္တာ။ ခလုတ္ေတြေပၚမွာ လက္မ ကို မခြါပဲ ဟိုေရြ.ဒီေရြ.နဲ. ႏွိပ္တာေလ။ အကုန္ အတုခိုးတပ္တယ္။
သမီးတုိ. အိမ္ကေနရံုးအထိကို ေၿမေအာက္ရထားနဲ.သြားရတယ္။ သမီးတို. အိမ္ရွိတဲ. ဘူတာကို ရထားလိုင္းက တစ္လိုင္း ပဲရွိတယ္။ အဲဒီထဲကတစ္လုိင္းထဲမွာ အေႏွး(ဘူတာစဥ္ရပ္)နဲ ့ အျမန္ (ဘူတာေက်ာ္ရပ္)ႏွစ္မ်ိဳးေပါ့။ သမီးတုိ.ဘူတာက ႏွစ္မ်ိဳးလံုးရပ္တယ္။ ရံုးကို အျမန္နဲ.သြားရင္ ၇မိနစ္။ အေႏွးဆို ၁၂မိနစ္ေလာက္ပဲ။ အသြားက ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို က်ပ္တယ္။ ရန္ကုန္က ဘတ္စ္ကားႀကပ္တာထက္ ႀကပ္တယ္လို.ေျပာလို.ရတယ္။ သမီးက အျမဲလိုလို ေစာေစာေရာက္တဲ.ထဲမွာပါတယ္။ ရံုးမွာ ျပီးခဲ့တဲ.၃လပိုင္းကေန ၆လပိုင္းအထိ၊ အလုပ္တာ၀န္အသစ္ကို လုပ္ရတယ္။ တစ္ခါမွမလုပ္ဘူးတဲ. အလုပ္ၿဖစ္တာရယ္၊ တာ၀န္ႀကီးတာရယ္၊ အလုပ္အရမ္းမ်ားတာေတြေႀကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားတယ္။ ေန.တုိင္း အန္တယ္။ အခုေတာ့ ရုတ္တရက္ႀကီး အလုပ္ကမရွိသေလာက္နည္းသြားျပန္ျပီ။ စီးပြါးပ်က္ကတ္္ဆိုက္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ အလုပ္မရွိရင္ မေကာင္းဘူး၊ အလုပ္ရွဳတ္တာကမွ စိတ္ခ်ရတယ္လို.ထင္တယ္။ ကုမၸဏီမွာအလုပ္မရွိတာပဲ ျဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ့္မွာအလုပ္မရွိတာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ႏွစ္ခုစလံုးမေကာင္းဘူးေလ။ ကုမၸဏီက ကုန္က်စားရိတ္ေတြအစြမ္းကုန္ေလွ်ာ့၊ လူေတြလည္းေေလွ်ာ့ေနတယ္။ကိုယ့္နဲ.အနီးဆံုးက လူႏွစ္ေယာ္ရွိၿပီ။ အဲဒါေႀကာင့္ အျမဲစိုးရိမ္ေနရတယ္။ အခုကိုယ္လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္ကို ႏွစ္သက္ျပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လည္း အထင္ႀကီးလုိ. အခုေလာေလာဆယ္က အလုပ္ျမဲခ်င္တယ္ေလ။ ဂ်ပန္မွာအလုပ္လုပ္ရတာ ကာယအလုပ္ေကာ ဥာဏအလုပ္ေကာ အမ်ားအားျဖင့္က လူပင္ပမ္းျပီး စိတ္ဖိစီမွဳမ်ားတယ္။ ကာယအလုပ္က လူပင္ပမ္းတာပိုမ်ားျပီး ဥာဏအလုပ္က စိတ္ပင္ပမ္းတာပိုမ်ားတယ္။ ဒါကို ခံႏိုင္ရည္ရွိဘို. ႀကိဳးစားရတယ္။ နဲနဲႀကိဳးစားရင္ နဲနဲအဆင္ေျပတယ္။ မ်ားမ်ားႀကိဳးစားရင္မ်ားမ်ားအဆင္ေျပတယ္လုိ.ေျပာရမလုိပဲ။ ေန.တိုင္းေန.တုိင္းလုပ္ေနတဲ. အလုပ္အေပၚအာရံုစိုက္ျပီး လုပ္တာနဲ. မျပီးဘူး။ ဒီထက္ပိုျပီး ေကာင္းေအာင္ ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲဆုိတာကို မစဥ္းစားႏိုင္ရင္ ေရွ.ဆက္ဘုိ. ေနေနသာသာ၊ေေရာက္ေနတဲ.ေနရာကေန မေပ်ာက္သြားရင္ကံေကာင္း တာပဲလို.ဆုိရမယ္။ ကုမၸဏီမွာ သမီးလုပ္ရတဲ.အလုပ္က ဌာနႏွစ္မ်ိဳးကို လုပ္ဘူးးသြားျပီ။ စ၀င္၀င္ခ်င္းကေန မီးဖြါးခြင့္ ယူတဲ့အထိက ဌာနတစ္မ်ိဳး မီးဖြါးခြင့္ကေန ျပန္လာေတာ့ ဌာနတစ္မ်ိဳး။ ပထမဌာနမွာတံုးကလုပ္ကတဲ.အလုပ္က၊ ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာျပည္အတြက္ စာရြက္စာတမ္းမွန္သမ်ွကို္ အဂၤလိပ္ဘာသာ၊ျမန္မာဘာသာကေန ဂ်ပန္လုိဘာသာျပန္ေပးရတယ္။ အဲဒီအလုပ္ကို လုပ္ရင္းကေန ကုမၸဏီရဲ. တယ္လီဖုန္းလက္ခံ၊ ဧည့္ႀကိဳႏွင့္ကုမၸဏီသူေဌးကို စက္ကတ္ေႀကးလုပ္ေပးရတယ္။ ဘာသာျပန္တဲ.အလုပ္ရဲ. အေတြ.အႀကံဳကေတာ့ သမီးအတြက္သိပ္စိတ္ဖိစီးမွဳမရဘူး။ ဒီအလုပ္က ကိုယ့္မွာအေတြ.အႀကံဳရွိျပီးသားေလ။ ေနာက္သက္သာတဲ့တစ္ခ်က္က ကုမၸဏီမွာ ၀န္ထမ္းေတြကိုအဂၤလိပ္စာသင္ဘို. အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ခန္.ထားတယ္။ သူနဲ.သမီးက အသက္တူတူပဲ။ နံမည္က ဂ်က္စင္ တဲ.။ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးနဲ. အိမ္ေထာင္က်တာ ၆ႏွစ္ ဂ်ပန္မွာေနတာ၇ႏွစ္ရွိျပီ။ သမီးနဲ.ေတာ္ေတာ္ခင္တယ္။ ဘာသာျပန္တာအခက္အခဲရွိရင္ သူနဲ. တုိင္ပင္လုိ.ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ အေရးႀကီးတဲ.စာရြက္စာတမ္းေတြျပန္ရတဲ. အခါဆိုရင္ေတာ့ တာ၀န္ႀကီးတယ္။ ဘာၿဖစ္လုိ.လဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီနဲ. စာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ခင္ အႀကမ္းကို ဟိုဘက္က အဂၤလိပ္လို ေရးတာကို ဂ်ပန္လုိျပန္၊ အဲဒါကို ကုမၸဏီသူေဌးကဖတ္၊ သေဘာတူရင္ အေႀကာင္းျပန္ျပီး အေခ်ာေရးထားတဲ. အဂၤလိပ္လိုစာခ်ဳပ္မွာ ကုမၸဏီသူေဌးကလက္မွတ္ထိုးတာေပါ.။ သမီးကမွားျပီးျပန္ခဲ့တဲ. အေႀကာင္းအရာရွိခဲ့ရင္ တစ္ေန.ျပႆနာေပၚႏိုင္တယ္ေလ။ ဧည့္ႀကိဳဆိုတာက ကုမၸဏီကို အလုပ္ကိစၥနဲ.လာေတြ.တဲ. ဧည့္သည္ေတြကို အေပါက္၀မွာထြက္ႀကိဳ၊ ဧည့္ခန္းသို.မဟုတ္အစည္းအေ၀းလုပ္မယ့္ အခန္းကို လမ္းျပ၊ ကိုယ့္ကုမၸဏီထဲကလူႀကီးေတြကို ဧည့္သည္ေရာက္ေႀကာင္းသတင္းပို.၊ ေရေႏြးႀကမ္းထုပ္ေပး၊ ျပန္သြားရင္ သိမ္းဆည္းရတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကိုယ့္အတြက္ပညာရတာကေတာ့ ေျပာပံုဆုိပံု၊ အမူအရာ၊ ေရေႏြးႀကမ္းထုပ္ပံု၊ အခန္းအ၀င္အထြက္၊ ဆိုတာေတြကို ဂ်ပန္ပံုစံအတိုင္းအတုခိုးသင္ယူလုပ္ကိုင္ရေတာ့ သမီးအတြက္ပညာအမ်ားႀကီးရပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ကတည္းက ဂ်ပန္ဧည့္သည္ေတြနဲ. ဆက္ဆံခဲ့ရေပမယ့္၊ ေနာက္ထပ္မသိေသးတဲ.၊ သိျပီးမလုပ္ဘူးေသးတဲ.၊အေႀကာင္းအရာေတြကို လက္ေတြ.လုပ္ကိုင္ရေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာ၊ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ငယ္ငယ္တံုးက ကုိယ္မလုပ္တတ္ခဲ.တဲ့ မသိခဲ့တာေတြကို ျပန္သတိရလာတယ္။ ကုိယ္ရဲ.လိုအပ္ခ်က္ေတြကုိ ပိုသိလာတာနဲ.အတူ၊ ကြာျခားခ်က္ကိုလည္း သိၿမင္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ.သားကို ကုိယ္၀န္ရွိျပီး ကုိယ္၀န္၉လအထိအလုပ္ဆင္းခဲ့တယ္။ မီးဖြားခြင့္ယူျပီး၁လအႀကာမွာသားကုိေမြးတယ္။ မီးဖြားျပီး ၂လအႀကာမွာအလုပ္ျပန္ဆင္းတယ္။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ အလုပ္ဌာနေျပာင္းသြားတယ္။ အရင္သမီးလုပ္တဲ့ဘာသာျပန္တဲ. အလုပ္ေတြမရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ျပီး၊ စက္ကတ္ေႀကးအလုပ္အတြက္ ဂ်ပန္မငယ္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို ခန္.လိုက္တယ္။ သူ.နံမယ္က အရားအိစံတဲ့။ အရားအိစံကုိသမီးခြင့္မယူခင္စခန္.ခဲ.ျပီး သမီးက သူ.ကိုအလုပ္လႊဲ၊အလုပ္သင္အေနနဲ. တစ္လ အတူလုပ္ခဲ.ရေသးတယ္။ သူေဌးက သူ.ကုိမခန္.ခင္မွာ သမီးကို၊ သမီးရဲ.အထက္လူႀကီး အာအိုးကိဌာနမွဴး နဲ.အတူ စကားေခၚေျပာတယ္။ “မြန္စံ အလုပ္ႀကိဳးစားျပီးလုပ္တာကိုေက်းဇူးတင္တယ္။ အခု စက္ကထရီအလုပ္ကို အသစ္မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ထပ္ခန့္မယ္။ မြန္စံ မီးဖြားျပီးျပန္လာရင္ မြန္စံရဲ. ပညာအရည္အခ်င္းကုိ ပိုျပီးအသံုးခ်ရမယ္. ခက္ခဲတဲ့အလုပ္တာ၀န္ကိုေပးမယ္။ မီးဖြါ။ျပီးျမန္ျမန္ရံုးျပန္တက္ေနာ္လုိ.ေျပာတယ္။ ရံုးျပန္တက္ေတာ့ ၀န္ထမ္းခန့္ထားေရးနဲ. သင္တန္းေပးဌာနကုိ ေျပာင္းရတယ္။ အဲဒီဌာနမွဴးနံမယ္က တိုမီယာမစံ ေပါ.။ သူက ၀န္ထမ္းခန့္ထားေရးနဲ. သင္တန္းေပးဌာနမွဳးလုိ. မေျပာရဘူး ေနတာထုိင္တာေျပာတာဆိုတာ လုပ္တာကိုင္တာစံျပပဲ။ သူ.လက္ေအာက္မွာသမီးအလုပ္လုပ္ရတာ ပညာအရမ္းရတယ္။ ကုမၸဏီမွာ သူ.ကို လူႀကိဳက္မ်ားတယ္။ ရိုေသႀကတယ္။ သမီးရဲ.တာ၀န္ကေတာ့ ေက်ာင္းျပီးလုိ.အလုပ္၀င္မယ့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊အသက္ေမြးပညာသင္ေက်ာင္းသား ေတြကို အလုပ္ခန္.ဘို. အတြက္ သမီးတုိ. ကုမၸဏီအေႀကာင္းမိတ္ဆက္တဲ.ေဟာေျပာပြဲစီစဥ္တာ၊ စာေမးပဲြက်င္းပတာ၊ လူေတြ.အင္တာဗ်ဴးအတြက္စီစဥ္တာ၊ေတြလုပ္ရတာပါ။ အလုပ္သေဘာကေတာ့ ျမန္မာျပည္နဲ.တူမလိုလုိနဲ. အရမ္းကြာျခားပါတယ္။ ဒီအလုပ္ေတြကို အင္တာနက္အဓိကထားျပီးလုပ္တာေလ။ အလုပ္ခန္.ဘုိ. ဆံုးျဖတ္တာကလြဲလို. အားလံုးကို သမီးတစ္ေယာက္ထဲလုပ္ရတယ္။ အလုပ္အရမ္းရွဳပ္ျပီး သမီးအတြက္ကေတ့ာ ေတာ္ေတာ္တာ၀န္ႀကီးပါတယ္။ ၃လပိုင္းကေန ၆လပိုင္းလကုန္ေလာက္အထိက တပါတ္ကို သံုးရက္ေလာက္ညအထိအလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ အဲဒီလေတြမွာ ေန.လည္ထမင္းစားဘုိ.ေတာင္ အခ်ိန္မရွိဘူးေလ၊ ၁၅မိနစ္ေလာက္နဲ.ေန.လည္စာစားခ်ိန္ကိုျပီးလုိက္ရတယ္။ေနာက္ စေန၊တနဂၤေႏြေတြကိုေတာင္အိမ္မွာအလုပ္လုပ္ယူလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ မနက္ကို အိမ္က ၈နာရီထြက္လာတာ ည၈နာရီ ၉နာရီေလာက္မွျပန္ေရာက္ပါတယ္။ အာရံုအရမ္းစိုက္ရျပီး အားခ်ိန္မရွိလုိ ပင္းပမ္းျပီး၊စိတ္ဖိစီးမွဳ မ်ားပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီေလာက္မပင္ပန္းေတာ့ပါဘူး။ပံုမွန္ပါပဲ။ အလုပ္ခန္.တာက ရာသီနဲ.ေလ။ ၇လေလာက္ပါပဲ။ က်န္တဲ.လေတြကေတာ့ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းေတြရဲ. သင္တန္းေတြ၊ ေဟာေျပာပဲြေတြကို စီစဥ္ရတာေပါ့။ ကုမၸဏီတြင္းသင္တန္းေတြ၊ ေဟာေျပာပဲြေတြကိုေတာ့ သင္မယ့္ဆရာနဲ. အခ်ိန္ဇယားေတြကို စီစဥ္ျပီး ၀န္ထမ္းအားလုံးကို ေႀကျငာခ်က္ထုတ္လူစု၊ မွတ္တမ္းေတြထားရတာေပါ့။ ကုမၸဏီျပင္ပသင္တန္းေတြ၊ ေဟာေျပာပဲြေတြက်ေတာ့ အင္တာနက္ေပၚကေနရွာျပီး ေကာင္းတာေတြ.ရင္ဌာနမွဴးကိုတင္ျပ၊ ၀န္ထမ္းအားလုံးသိေအာင္ေႀကျငာခ်က္ထုတ္၊ အျပင္က သင္တန္းက်င္းပမယ့္ေနရာနဲ. ဆက္သြယ္ျပီး မွတ္ပံုတင္တာတို.၊ ျပီးသမ်ွကိုမွတ္တမ္းေတြနဲ.သိမ္းတာတို.လုပ္ရပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ရတဲ.ပမာဏက မမ်ားေပမယ့္ ထံုးစံအတိုင္း အေတာ္သတိထားရပါတယ္။ ေနာက္ေႀကျငာခ်က္ထုပ္တဲ. အီးေမးလ္ေတြကို ေရးတဲ့အခါစာအေရးအသားကုိ အျမဲ စိတ္ပူပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဂ်ပန္မ တစ္ေယာက္ကေျပာဘူးတယ္။ အဲဒီလုိေႀကျငာခ်က္အီးေမးလ္ေတြကို ေရးရတာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္သတိထားရလို. သမီးလုိႏုိင္ငံျခားသားအေနနဲ. ပိုျပီး အာရံုစုိက္ရ၊ စိတ္ပူရတာေပါ.တဲ.။
အလုပ္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ၊ စိတ္ဖိစီးမွဳဘယ္ေလာက္ ႀကီးႀကီး ၊ သမီးကေတာ့ အခုလုပ္ေနရတဲ.အလုပ္ကိုေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းဂုဏ္ယူပါတယ္။ ပညာအမ်ားႀကီးရျပီး ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြရဲ. အလုပ္နဲ.ပါတ္သက္ စိတ္ဓါတ္နဲ. ခံယူခ်က္ကို ပိုျပီးသိလာရလုိ.ပါပဲ။