May 20, 2011

The Dignity of Freedom

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ေျပာတဲ႔ “  ပင္ကိုယ္ကၽြန္မနဲ႕ မနက္ဖန္အတြက္ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္



၇ႏွစ္ခဲြႀကာေလာက္ေအာင္ သံုးႀကိမ္ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခံရမွဳကေန လြတ္ေျမာက္လာခဲ႔တဲ႕  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္။ ဘ၀ရဲ႕တ၀က္ကုိ အမိေျမအတြက္ေပးဆပ္ျပီး လက္ရွိ လည္း ဗမာျပည္(ျမန္မာႏိုင္ငံ)ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီလွဳပ္ရွားမွဳအတြက္ တုိက္ပဲြ၀င္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။  ေနအိ္မ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံရမွဳကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္က်ခံေနခဲ႔ရတဲ႔ ႀကမ္းတမ္းလွတဲ႔ ကံႀကမၼာထဲမွာ ရွိေနတာေတာင္၊ သူမဟာ လွပစြာ၊ ဂုဏ္ယူစရာရွင္သန္ေနႏိုင္ခဲ႔တာဟာ ဘာေႀကာင္႔မ်ားပါလိမ္႔.......။ ဒီလို စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္တဲ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္လိုစိတ္ကူးအေတြးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါလိမ္႕.......။





ကၽြန္မတို႕သူမရဲ႕ေနအိမ္နဲ႕ လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားေဆာင္ရြက္ေနတဲ႕ဌာနခ်ဳပ္ကို သြားေရာက္ျပီး ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ႔ ပါတယ္။
အခုခ်ိန္ထိ ဘယ္သူမွမျမင္ဘူးေသးတဲ႕ ၊ ဘယ္သူမွ မသိရေသးတဲ႕ သူမရဲ႕  ပင္ကိုယ္မ်က္ႏွာတစ္ခုကို သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုႏိုင္ခဲ႔ပါျပီ။

စာတည္းအဖဲြ႕မွတ္ခ်က္။ ။ ယခုလက္ရွိ “ျမန္မာႏုိင္ငံ” လုိ႕က်ယ္ျပန္႔စြာသံုးစြဲေနႀကေပမယ္႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကေတာ႔ အမည္ေျပာင္းလည္းျပင္ဆင္ေခၚဆိုျခင္း မျပဳမီက အတိုင္း“ ဗမာႏိုင္ငံ” လုိ႕ပဲ ေျပာဆိုသြားခဲ႔ပါတယ္။ 
ဒါေႀကာင္႔ ဒီစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာလည္း “ ဗမာႏိုင္ငံ” အေနနဲ႕ေဖၚျပထားပါတယ္။ 

မိ။ ။ မ်ားျပားလွတဲ႕ အလုပ္တာ၀န္ေတြႀကားက အခုလို အင္တာဗ်ဴးကို အခ်ိန္ေပး လက္ခံတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။
 စု။ ။ပထမဦးဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာျဖစ္ပါြးခဲ႔တဲ႕ ငလ်င္နဲ႕ ဆူနာမီေႀကာင္႔ ေတြ႕ႀကံဳရတဲ႕ ေဘးဒုကၡေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာကိုပါ။ကၽြန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြအေတာ္မ်ားမ်ား ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာရွိႀကတာရယ္၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အကူအညီမ်ိိဳးစံုေပးခဲ႔တာေတြေႀကာင္႔လည္း ကၽြန္မရဲ႕ ရင္ထဲမွာ နာက်င္ေနေအာင္ ခံစားရပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသူ/သားေတြရဲ႕ ႀကီးမားလွတဲ႕ “ႀကင္နာမွဳ”ကို ကၽြန္မလက္ခံရရွိမွဳပမာဏနဲ႕ အႀကိမ္အခါကိုေျပာရရင္ ၊ မင္းအေနနဲ႕ခန္႕မွန္းပံုေဖၚႏိုင္တာထက္ အဆမ်ားစြာအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ပါတယ္။ ရုပ္၀တၱဳမ်ားအေနနဲ႕ တင္မကပါဘူး၊ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားအတြက္လည္း အမ်ားႀကီး ေဖးမမွဳေတြကို ရရွိခဲ႔တာေႀကာင္႔ အခုလိုရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ႔ရတာပါ။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဟာ တစ္ပါးသူအေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာ ခံစားနားလည္ေပးႏိုင္တဲ႕သူေတြပဲေနာ္။ 

“ႀကင္နာမွဳ” ဆိုတာက ျပန္ရဘုိ႕ကို မေမ်ွာ္လင္႔တဲ႔ ေပးဆပ္ျခင္းေပါ႕


မိ။ ။ အခုခ်ိန္ထိ လက္ခံရတဲ႔ “ႀကင္နာမွဳ” ေတြမွာ ပါ၀င္ကိန္းေအာင္းေနတဲ႕ အရာမ်ားထဲက စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခံစားခဲ႔ရတဲ႕  အေႀကာင္းအရာေလးေတြမ်ား ရွိပါသလား
စု။ ။ အေႀကာင္းအရာတစ္ခုတည္း ေရြးထုတ္ေျပာဆိုဘုိ႕ကေတာ႔ ခက္ပါတယ္။ “ႀကင္နာမွဳ” ဆုိတာ ေသးငယ္တဲ႔ အရာေလးလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဒီထက္ပိုေျပာရရင္ “ႀကင္နာမွဳ”ဆိုတာ ႀကီးမားတဲ႔ အရာႀကီးျဖစ္ေနဘုိ႕လည္းလိုမွမလိုတာမ်ိဳးေလ။ သို႕ေသာ္လည္း တစ္ခုေလာက္ကိုေတာ႔ ေျပာျပပါဆိုရင္ေတာ႔လဲ ၊ ကၽြန္မဆီကိုစာေရးဆက္သြယ္ႀကသူေတြရဲ႕ အေႀကာင္းေလးကိုေတာ႔  ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခံေနခဲ႔ရတဲ႔ ကာလမ်ားမွာ ကၽြန္မဆီကို ပံုမွန္စာေရး ဆက္သြယ္သူရွိခဲ႔ပါတယ္။ စာေရးဆက္သြယ္တဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႕စာေတြကၽြန္မဆီကို မေရာက္နိုင္ဘူးဆိုတာကို သိရက္နဲ႕ပံုမွန္ဆက္လက္ေရးသားေပးပို႕ေနခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္လည္း အဲဒီစာေတြထဲမွာဘာေတြေရးသားထားတာမသိခဲ႔ရဘူး။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီလုိစာေတြ ကၽြန္မဆီကိုေရးျပီး ပို႕ေပးေနတယ္ဆိုတာကို သိရတာနဲ႕တင္ေက်းဇူးတင္လွျပီ။ စာပို႕သူအမ်ိဳးသမီး ဂ်ပန္ကပါ။

မိ။ ။ ဒါဆိုစာေတြကို မရေပမယ္႔ ၊ အဲဒီ စာေတြကုိ ပို႕ေပးေနတဲ႕ “ႀကင္နာမွဳ” ကိုရခဲ႔တယ္လို႕ဆိုတာေပါ႕ေနာ္။
စု။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ စာေတြမေရာက္ႏုိင္ေႀကာင္းကိုသိလုိ႕ အျခားနည္းလမ္းနဲ႕ ကၽြန္မကိုဆက္သြယ္ဘို႕ႀကိဳးစားသူလည္း ရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။ အဲဒီလုိ အားထုတ္ ႀကိဳးစားတဲ႕ သူ႕ရဲ႕စိတ္ဓါတ္၊ နည္းလမ္းကိုရွာေဖြတဲ႕စိတ္ဓါတ္ေတြက တနည္းဆိုရရင္ေတာ႔ “ႀကင္နာမွဳ” ေတြပဲေပါ႕၊ 
ကၽြန္မက “အခ်စ္”ကို မိမိစိတ္ႀကိဳက္သတ္မွတ္မွဳတစ္မ်ိဳးလို႕ယူဆတယ္။ “ အခ်စ္”မွာ ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ အေျခအေနကိုလုိက္ျပီးလည္း ေျပာင္းလည္းႏိုင္သလုိ၊ မိမိရဲ႕ ဆႏၵျပည္႔ဖုိ႕အတြက္လည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မွဳပါတဲ႔ “အခ်စ္” ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ရွိေနျပန္တယ္မဟုတ္လား။ “ႀကင္နာမွဳ”ကေတာ႔ ရိုးသားတဲ႔ ေစတနာတရားလည္းျဖစ္သလို၊ သမရိုးက်ဆန္တယ္ေလ။ သူ႕မွာေမွ်ာ္ကိုးမွဳမပါဘူး။ တပါးသူကို စာနာေထာက္ထားနိုင္မွဳက “ႀကင္နာမွဳ” ေပပဲ။ 

မိ။ ။ ကၽြန္မဗမာႏိုင္ငံကုိေရာက္တာ ၂ရက္ပဲရွိပါေသးတယ္။ လူေတြအားလံုးက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ငလ်င္နဲ႕ ဆူနာမီအေႀကာင္းကို အေရးတယူ သတင္းေမးအားေပးစကားေျပာႀကတယ္။ ဗမာျပည္ထဲမွာ အဲဒီသတင္းေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထုတ္လႊင္႔ေပးခဲ႔တယ္ ထင္တယ္ေနာ္။
စု။ ။  ဗမာဘာသာနဲ႕ထုတ္လႊင္႔တဲ႕ ေရဒီယုိသတင္းတစ္ခုကို နားေထာင္ရတာကေတာ႔၊ ဂ်ပန္မွာရွိေနတဲ႔ ဗမာအမ်ားစုက ဒီလုိေျပာႀကပါတယ္။ “ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဟာ မေက်နပ္မွဳကိုမေျပာႀကဘူး” ဆိုပဲ။ အျပစ္ေတြေျပာမေနပဲ လုပ္စရာရွိတာေတြကို လုပ္ႀကတဲ႕လူမ်ိဳးေတြလို႕ ဗမာေတြကေျပာစမွတ္ျပဳႀကတယ္။ အဲဒီဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြကိုႀကည္႔ျပီး ဗမာလူမ်ိဳးေတြအေနနဲ႕ ဘာေတြပဲျဖစ္လာလာ အျပစ္မေျပာမေနႀကပဲ လုပ္သင္႔တာေတြလုပ္သြားႀကဘုိ႕ သတိထားမိလာႀကတယ္လုိ႕ ဆိုႀကတယ္။ 

မိ။ ။ ကၽြန္မတို႕ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ သည္းခံျပီး ဇဲြရွိႀကတယ္လုိ႕ေျပာခ်င္တာလား။
စု။ ။  သည္းခံႏိုင္တယ္ဆိုတာထက္ “အျပစ္ေျပာေနဘို႕ အခ်ိန္မရေလာက္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ႀကတယ္” လို႕ဆိုရမလား။ အေကာင္းဘက္ေတြးျပီး ေရွ႕ကိုရင္ဆိုင္ရဲတာကို ေျပာခ်င္တာလုိ႕ထင္ပါတယ္။ မင္းတို႕ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဟာ အျပစ္ေျပာျပီးအခ်ိန္ျဖဳန္းေနမယ္႔အစား ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္လုပ္ကိုင္တတ္ႀကတယ္ မို႕လား။ အဲဒီလုိ အသိစိတ္ဓါတ္ဟာ ဂ်ပန္ေတြရဲ႕အားက်စရာကာင္းတဲ႔ စိိတ္အလွေပါ႕။ လူေတြ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မလိုမုန္းထားမရွိ လုပ္သင္႔တာကို လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ တာ၀န္သိစိတ္ဓါတ္ရွိတာလည္း ပါပါတယ္။ 

မိ။ ။ က်ိဳတိုတကၠသိုလ္မွာသုေတသနေက်ာင္းသားအျဖစ္နဲ႕ ဟိုးအရင္က က်ိဳတိုမွာတစ္ႏွစ္ေလာက္ေနခဲ႔ဘူးတယ္ေနာ္။
စု။ ။ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ပါ။ ကၽြန္မအတြက္ကေတာ႕ က်ိဳတိုမွာေနခဲ႔ရတဲ႕ တစ္ႏွစ္တာဟာ ေမ႕လုိ႕မရတဲ႕ အမွတ္တရေန႕စဲြေတြပါ။ ဂ်ပန္မွာမေနခင္ကတည္းက ဂ်ပန္မိတ္ေဆြေတြရွိခဲ႔ျပီး ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအေပၚ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း မရွိလွဘူးလုိ႕ ႀကားဘူးခဲ႔တယ္။ တကယ္ေနႀကည္႔ေတာ႕ အားလံုးအဲလိုေတာ႔လည္းမဟုတ္ခဲ႔ဘူးဆိုတာ သတိထားမိတယ္။ ရင္းႏွီးေဖၚေရြႀကပါတယ္။

မိ။ ။ က်ိဳတို၊ အိႏၵိယ၊ နယူးေယာက္တို႕မွာေနထိုင္ခဲ႔ျပီး။ သားႏွစ္ေယာက္ေမြးျပီးေတာ႔လည္း ေအာက္စ္ဖုိ႕ဒ္နဲ႕ လန္ဒန္တို႕မွာေနခဲ႔ေသးတယ္ေနာ္။
စု။ ။ ဘူလ္တန္မွာလည္းေနခဲ႔ဘူးေသးတယ္။  
(စာတည္းအဖဲြ႔မွတ္ခ်က္။ ။ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္တဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ မုိက္ကယ္အဲလစ္စ္ ၊ ဘူလ္တန္ေတာ္၀င္မိသားစုကို စာသင္ေပးႀကားတဲ႔အလုပ္လုပ္ခဲ႔စဥ္က)

မိ။ ။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ စတင္ေနထုိင္ခဲ႔တာ အသက္၁၅ႏွစ္အရြယ္၊ အိႏၵိယကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္သူျဖစ္ခဲ႔တယ္ေနာ္။ မိခင္ႀကီးေဒၚခင္ႀကည္ရဲ႕ အိႏၵိယႏိုင္ငံဗမာသံရံုးမွာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္တာကေန စတင္ခဲ႔တယ္ထင္ပါတယ္။
စု။ ။ ဟုတ္ကဲ႕။ လူႀကီးျဖစ္တဲ႔အခ်ိန္လည္း အိႏၵိယမွာေနခဲ႔ဘူးပါတယ္။ မိသားစုနဲ႕ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ေပါ႕။ ကၽြန္မဗမာျပည္ကို ျပန္မလာခင္အခ်ိန္ေလးေပါ႕။ 

မိ။ ။ အသက္၁၅ႏွစ္ဆိုတဲ႕ စိတ္လွဳပ္ရွားတတ္တဲ႕ အရြယ္မွာ အိႏၵိယမွာေနတဲ႕အေတြ႕အႀကံဳေတြက အဲဒိီေနာက္ပိုင္း အရြယ္အတြက္ ေတြးေခၚစဥ္းစားမွဳေတြကို ႀသဇာသက္ေရာက္မွဳေတြရွိခဲ႔ပါသလား။
စု။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ နံပါတ္တစ္အေနနဲ႕ကေတာ႔ ကၽြန္မမွာ အိႏၵိယလူမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းအမ်ားႀကီးရွိခဲ႔တဲ႕အတြက္ သူတုိ႕ရဲ႕ အရိပ္အေရာင္ေတြသက္ေရာက္မွဳရွိခဲ႔တာေသခ်ာပါတယ္။  ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ႔ အိႏၵိယမွာေနခဲ႕ရတဲ႔အတြက္ အိႏၵိယနုိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းနဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳကိုေလ႔လာသင္ႀကားခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္။ အားလံုးဟာ ကၽြန္မအတြက္ ကမၻာအသစ္တစ္ခုကိုေရာက္သြားခဲ႔ရတဲ႔ အတိုင္းပါ။ အိႏၵိယနိုင္ငံႀကီးရဲ႕ လူမ်ိဳးစုေပါင္းမ်ားစြာတို႕ အတူရွိေနခဲ႔ႀကတာကိုသိခဲ႔ရတယ္။ ဗမာျပည္ထဲမွာလည္း အိႏၵိယလူမ်ိဳးေတြရွိပါတယ္။ အဲဒါေလးကိုပဲ အိႏၵိယလူမ်ိဳးလို႕ထင္ခဲ႔တဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္တဲ႕ အျမင္ေလးကို လည္းသိခဲ႔ရတယ္။ ကၽြန္မအေမကအျမဲေျပာပါတယ္ “ အိႏၵိယကိုသြားရင္ လူမ်ိဳးစုေတြကြဲျပားမ်ားျပားမွဳ ဘယ္႔္ေလာက္မ်ားတယ္ဆိုတာ သိရလိမ္႔မယ္” တဲ႕။ တကယ္လည္း အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ လူမ်ိဳးစုေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ေတြ႕ဆံုခြင္႔ရခဲ႔ျပီး ကၽြန္မရဲ႕ မ်က္စိေတြကို ဆဲြဖြင္႔လိုက္သလို မ်က္စိပြင္႔ ခဲ႔ရေတာ႔တာပါပဲ။ စိတ္ႏွလံုးေတြလည္းပဲေပါ႕။

၈၈ခုႏွစ္ ဗမာျပည္ကိုျပန္လာျခင္းဟာ ကံႀကမၼာကိုအမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲေစခဲ႔ပါတယ္။

မိ။ ၈၈ခုႏွစ္မွာနာမက်န္းေနတဲ႕ မိခင္ႀကီးကိုျပဳစုေစာင္႔ ေရွာက္ဘို႕ အိႏၵိယမွာေနထိုင္ရာကေနဗမာျပည္ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာဗမာႏိုင္ငံမွာအာဏာရွင္အစိုးရကိုျဖဳတ္ခ်ျပီး ဒီမိုကေရစီေရးလွဳပ္ရွားမွဳေတြစတင္တာနဲ႕ တိုက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္တစ္ထပ္တည္းႀကံဳေတြ႕ခဲ႔႔ရတယ္။ အဲဒီလို ဗမာျပည္ကိုျပန္တဲ႕အခ်ိန္ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအေရးလွဳပ္ရွားမွဳမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ျဖစ္လိမ္႔မယ္လုိ႕ မိမိကိုယ္တုိင္ ႀကိဳတင္စဥ္းစားခဲ႔ဘူးတာမ်ိဳးရွိခဲ႔ပါသလား။
 စု။ ။ မရွိခဲ႔ပါဘူး။ လံုး၀မသိခဲ႔တာလည္းပါပါတယ္။ အဓိက ကေတာ႕ အေမ႕ကိုျပဳစုဘို႕တစ္ခုပဲ ရွိခဲ႔ပါတယ္။
 တျခားအေႀကာင္းလည္း ေခါင္းထဲကို မ၀င္ႏိုင္ခဲ႔တဲ႕ အခ်ိန္ပါ။ ဒါေပမယ္႕ ..... တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အားလံုးဟာ တစ္ျပိဳင္တည္း ျဖစ္လာႀကေတာ႔တာပါပဲ။



မိ။ ။ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္တဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ မိုက္ကယ္လ္အဲလစ္စ္ေရးထားတဲ႔စာအုပ္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္အတြက္ အမိႏိုင္ငံကိုျပန္သြားတဲ႕ေန႕တစ္ေန႕က် ေရာက္လာမယ္ဆိုတာကို မဂၤလာမေဆာင္ခင္တည္းက ႀကိဳတင္သိထားခဲ႔ပါတယ္လုိ႕ေရးထားတယ္။ ဗမာႏိုင္ငံကိုတည္ေထာင္သူ ဗို္လ္္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီးအျဖစ္ေမြးဖြားလာတဲ႕သူတစ္ဦးဟာ ဘုိးဘြားေျမကိုျပန္မယ္ဆိုတာ ကို သူသိထားခဲ႔တယ္ေနာ္...
စု။ ။ ေအာ္ ...ဟုတ္လား။ သူက အဲလိုမ်ိဳးေတြသိထားမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားလို႕ေတာင္မရဘူး။(ရယ္လွ်က္)။ ဒါေပမယ္႔ အဲလိုျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိမယ္လုိ႕သူနားလည္ထားမယ္ဆိုတာေသခ်ာပါတယ္။ 

မိ။ ။ ကိုယ္တုိင္အေနနဲ႕လည္း တခ်ိန္္မွာဗမာျပည္ျပန္ျပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္မယ္ျဖစ္လိမ္႔မယ္လုိ႕  စဥ္းစားခဲ႔ဘူးတာမ်ိဳးေကာရွိခ႔ဲပါသလား။
စု။ ။ ဗမာႏိုင္ငံဟာ အျမဲတမ္းကၽြန္္မရဲ႕ ဘုိးဘြားေျမျဖစ္တဲ႕အတြက္၊ တကယ္လုိ႕မ်ား ကၽြန္မဗမာျပည္ကိုျပန္ဘို႕လိုအပ္လာလုိ႕ကေတာ႕ အခ်ိန္မေရြးျပန္မယ္။ ျပန္ဘို႕လုပ္မယ္ဆိုတဲ႕ အေတြးကေတာ႕ရွိပါတယ္။

လူေတြမွာဘယ္လုိမွ ေရြးခ်ယ္လို႕မရတဲ႕ ကံႀကမၼာဆိုတာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒါကို ဘယ္လုိရင္ဆိုင္သြားမလဲဆိုတာကိုေတာ႕ သင္ကိုယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ရပါလိမ္႕မယ္” 

စာႀကြင္း။ ။ ေဆာင္းပါးရဲ႕ သံုးပံုတစ္ပံုပါ။


7 comments:

Shinlay said...

ေက်းဇူးေနာ္။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

“ဘာေတြပဲျဖစ္လာလာ အျပစ္မေျပာမေနႀကပဲ လုပ္သင္႔တာေတြလုပ္သြားႀကဘုိ႕” အဲဒီစကားက စိတ္ထဲမွာ စြဲသြားတယ္...

အျမဲတမ္း စိတ္ဝင္စားစရာ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ေဝမွ်ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္မ ေကာင္းမြန္ဝင္းေရ...

Anonymous said...

ဒီဘာသာျပန္ေလးအတြက္ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အမ။

JJ

Anonymous said...

so good. I do appreciate your kind contribution. I love it. I love it.
Thanks.
Iora

Anonymous said...

Thanks sis.
Gyidaw

ညီလင္းသစ္ said...

ေ႐ြးခ်ယ္လို႔ မရတဲ့ ကံၾကမၼာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ နည္းလမ္း ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔လိုတယ္ ဆိုတာ သိပ္မွန္တာပဲ၊ ဒီအင္တာဗ်ဴး မွာ ႐ွင္း႐ွင္ေလးနဲ႔ မွတ္သားစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ၊ ဘာသာျပန္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ မ,ေကာင္းမြန္ဝင္းေရ၊ က်န္တဲ့အပိုင္းေတြလည္း အဆင္ေျပရင္ ဆက္ပါဦး...။

Thetmar said...

Thank you for this post.I got reading really really priceless words from " Lady" and I enjoy her talking.