ဘူလ္တန္

တီဗီြႀကည္႔ရင္း အေတြးအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ထင္က်န္ေနတဲ႔ အေႀကာင္းေလးကေတာ႕ ဘူလ္တန္ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရးအေႀကာင္းပါ။ ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရးဆိုေပမယ႔္  ႏိုင္ငံေရး နဲ႕ ဘာသာေရး အေတြးအေခၚေတြအမ်ားႀကီးပါေနပါတယ္။

ကမၻာ႕နံမည္အႀကီးဆံုးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားထဲက ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံရဲ႕ Tiger's nest

 ၀ီကီမွာေတာ႔ ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံအေႀကာင္းရွိပါတယ္။ငယ္ငယ္က သင္ဘူးတဲ႔ ဗဟုသုတနည္းနည္းရယ္ ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းက တခါတေလ ဘူလ္တန္လူမ်ိဳးေတြကို သူတုိ႕ရုိးရာ၀တ္စံုေတြနဲ႕ ေတြ႕ဘူးခဲ႔တာေတြရယ္ကိုေတာ႕ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိပါတယ္။ အသိဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြကေတာ႕ ဘူလ္တန္ကိုသြားလည္တာႀကတာရွိသလို အခုလို  တီဗြီေတြကေန အေႀကာင္းအရာ ေပါင္းစံုနဲ႔ တင္ဆက္ထုတ္လႊင္႔တာရွိေတာ႕ သူတုိ႕အတြက္ မစိမ္းလွပါဘူး။ သူတို႕စိတ္ထဲမွာဘယ္လုိခံစားနားလည္ ရတယ္ဆိုတာကို ျပန္လည္ေရးသားႀကတဲ႔ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ တုန္႕ျပန္မွဳေတြကို ဖတ္ရျပန္ေတာ႕ပိုျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိေတာ႔တာေပါ႕။ ျပီးေတာ႕လည္း ဒီအစီအစဥ္ေလးေႀကာင္႔ ကၽြန္မအင္တာနက္နဲ႕ စာေလးေတြမွာ ရွာႀကည္႔မိပါတယ္။

ဘူလ္တန္ႏုိင္ငံမွာ ေနထိုင္ႀကသူ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲေတာ႔ မသိပါဘူး။ အင္တာနက္မွာလည္း ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံအေႀကာင္း ျမန္မာလုိေရးထားတာကေတာ႔  မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္မစိတ္ထဲထင္က်န္ရစ္သမွ် ကို ခ်ေရးျဖစ္ေတာ႔ပါတယ္။

လူဦးရည္နည္းနည္း ႏိုင္ငံေသးေသးေလးရဲ႕ ဘယ္လုိအေႀကာင္းအရာေတြက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြကို ဆဲြေဆာင္မွဳေတြရွိခဲ႔သလဲဆိုရင္။ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံအစိုးရက ျပည္သူေတြကုိ လုိက္နာရေစတဲ႔ စည္းကမ္းဥပေဒေတြပါ။

ရိုးရာ၀တ္စံု ၀တ္ဆင္မွဳ နဲ႕ ပတ္သက္တဲ႔ ဥပေဒ

ဘုရားေက်ာင္းကန္ ရံုးကႏၷားေတြအပါအ၀င္ အမ်ားနဲ႕သက္ဆုိင္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ ရုိးရာ၀တ္စံု၀တ္ဆင္ရျပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရွိေနတဲ႕ အေဆာက္အဦ နဲ႕ အစိုးရအခန္းအနားေတြကိုသြားရင္ရိုးရာ၀တ္စံုမ၀တ္ထားရင္ ၀င္ခြင္႔မရဘူးတဲ႕။ အဲဒီမွာ ျမိဳ႕ထဲက အဓိကလမ္းမႀကီးေတြလည္းပါေတာ႕ ျမိဳ႕ထဲထြက္ရင္ ရိုးရာ၀တ္စံုမ၀တ္တာဟာ ဥပေဒခ်ိဳးေဖါက္တာျဖစ္ေနလို႕  ရဲကေတြ႕သြားရင္ဒဏ္ရိုက္ခံရတာပါ။

အခုေခတ္မွာေတာ႕ လူငယ္ေတြက ေခတ္နဲ႕အညီ၀တ္စားတာမ်ားလာလုိ႕ ရဲက လည္းသိပ္တင္းတင္းႀကပ္မဟုတ္ေတာ႔ဘူးလို႕သိရပါတယ္။ အဲ ညဘက္မွာေတာ႕ လူငယ္ေတြက စိတ္ႀကိဳက္၀တ္စားဆင္ရင္ျပီးထြက္တာကိုလည္းေတြ႕ရေတာ႕ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ အသြင္ေျပာင္းသြားတဲ႔ အတိုင္းပါပဲတဲ႕။

ျပည္သူေတြရဲ႕ ၉၇ရာႏွဳန္းဟာ စိိတ္ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတဲ႔  အေျဖ

ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံသားေတြဟာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကိုထိမ္းသိမ္းေနထိုင္ရတာကို အေရးထားႀကတာက အတုယူေလာက္စရာပါပဲ။ သူ႕လူဦးရည္ သူ႕ႏိုင္ငံအက်ယ္အ၀န္းကို ႀကံဖန္ေထာက္ျပျပီး ဒီအခ်က္ကိို လက္မခံခ်င္ဘူးလို႕ေျပာရခက္ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ သေဘာထားေတြက ထင္ဟပ္ေနပါတယ္။

 ျမိဳ႕ေတာ္မွာေတာင္ မီးပိြဳင္႔မထား

နည္းပညာအသစ္ေတြကို လက္ခံက်င္႔သံုးေပမယ္႕ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ႕ စိတ္၀င္စားစရာ အေႀကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႕ အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ပံုမွန္နည္းစနစ္အျဖစ္က်င္႔သံုးမွဳမ်ိဳးကုိေတာင္ လက္မခံပါဘူး။

ဘူးလ္တန္ႏိုင္ငံ က သူ႕ရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ “သင္ဖူ ” မွာေတာင္  မီးပိြဳင္႔ လံုး၀မထားရွိတာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ကမၻာ႔မွတ္တမ္းမွာေတာင္ ပါတယ္ဆိုႀကတယ္ မီးပိြဳင္႔မရွိတဲ႔ ႏိုင္ငံရယ္လုိ႕။ ရဲက လမ္းလယ္ေကာင္မွာ လက္ဟန္နဲ႕ပဲ လမ္းျပပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း တခ်ိန္က အစိုးရ၀န္ထမ္းလူႀကီးပိုင္းက မီးပိြဳင္႔ ေတြတတ္ဆင္တာလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါကို ႀကားတဲ႕ ဘူလ္တန္ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းရုတ္သိမ္းခိုင္းတယ္တဲ႕။ (ကမၻာ႔မွတ္တမ္းက အဖ်က္ခံရမွာစိုးလို႕ေတာ႔ မဟုတ္တန္ရာဘူးလုိ႕ထင္ပါတယ္) ဘုရင္ အမိန္႕ရွိတာက ေတာင္သူလယ္သမားေတြ နဲ႕ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ေမာင္းသူေတြ အတြက္ မီးပိြဳင္႔ကဘာေတြလုပ္ေနလဲ ဆိုတာမသိရင္ အေရာင္ရဲ႕ အဓိပါယ္ေတြကိုနားမလည္ႀကရင္ ယဥ္တိုက္မွဳေတြ ျဖစ္ႏိုင္တဲ႕ အႏၱရယ္ရိွႏိုင္သတဲ႕။ (တကယ္လည္း မွန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာလို႕လည္းဆို မီးပိြဳင္႔ ေႀကာင္႔ ယဥ္တုိက္မွဳျဖစ္တာလည္း ရွိတာကိုး) ။ အဲလုိပဲ လမ္းေထာင္႔မွာ ေထာင္႔ကြယ္ေတြကိုျမင္ႏိုင္တဲ႔ မွန္ခုံး၀ုိင္း၀ိုင္းႀကီးေတြလည္းမထားပါဘူးတဲ႕ ၊ ခေလးေတြမွန္ကုိ ေဆာ႔ျပီး ခဲြပစ္လို႕ျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ အႏၱရယ္ကိုကာကြယ္ဘုိ႕လုိပါတယ္။ (ျမန္မာနိုင္ငံမွာ အဲလိုမွန္၀ိုင္းႀကီးေတြ အခုသံုးေနျပီလားမသိပါဘူး၊ ဂ်ပန္မွာေတာ႕ လမ္းေဒါင္႔ေတြမွာ ရွိႀကပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ႕ ျမန္မာျပည္မွာ မုန္ခံုး၀ုိင္းႀကီးေတြတတ္ဆင္ေစခ်င္တယ္၊ ကၽြန္မ ကန္ထရိုက္လုပ္ခ်င္လုိ႕ မဟုတ္ပါဘူး) 

ဘာသာေရးကို ယံုႀကည္ကိုးစား

ဘူလ္တန္လူမ်ိဳးေတြက သူတုိ႕ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာေလေႀကာင္းလုိင္းဟာ အခုအခ်ိန္အထိပ်က္မက်ဘူးဆိုတာကို ဂုဏ္ယူေျပာဆုိျပီး ဘာေႀကာင္႔လုိ႕ထင္လည္းဆိုျပီး အေႀကာင္းရင္းကို ရွင္းျပဘုိ႕ပိုျပီး အားသန္ႀကတယ္တဲ႕။ ဘာေႀကာင္႔လည္းဆုိရင္ ပထမဆံုးေလယဥ္၀ယ္ယူတဲ႔ အခ်ိန္က ႏိုင္ငံရဲ႕သံဃာေတာ္ႀကီးေတြဟာ အဂၤလန္အထိကုုန္းလမ္းနဲ႕ အေရာက္သြားျပီး အႏၱရယ္ကင္းပရိတ္ရြတ္ျပီးမွ ေလယဥ္၀ယ္ယူျခင္းလုပ္ခဲ႔တာေႀကာင္႔လုိ႕ဆိုတယ္။ တကယ္က ဒီေန႕အထိ ေန႕စဥ္မိမိတာ၀န္ကို ေသခ်ာေဆာင္ရြက္တဲ႕ ေလယဥ္၀န္ထမ္းေတြ႕ရဲ႕ ႀကိဳးစားမွဳေႀကာင္႔ဆိုတာ ေသခ်သေလာက္ရွိေပမယ္႕ ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ဘုရားတရားသံဃာကို ယံုႀကည္မွဳ နဲ႕ ေလာကီအေရးကိစၥေတြမွာ ဘာသာတရားဟာ မရွိမျဖစ္ပါ၀င္ေနတာက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ဆဲြေဆာင္မွဳတစ္ခုပါ။ (ကၽြန္မတို႕ျမန္မာျပည္မွာလည္း ေလာကီအေရးေတြမွာ ဘာသာတရားဟာ မရွိမျဖစ္ပါ၀င္တာကို သတိရမိေပမယ္႔  နည္းနည္း/မ်ားမ်ား ကြာေနတာသတိျပဳမိပါတယ္)

GDP ထက္ GNH  ကို အဓိကထား

ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားက ရည္မွန္းႀကိဳးစားႀကတဲ႔ ＧＤＰ(Gross Domestic Product ) ထက္ ＧＮＰ　(Gross National happiness) ကို အဓိကထားတဲ႕ အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီ။ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ ပမာဏ ကို အဓိကထားတယ္ ဆိုတာကုိ အတိအက် ေႀကျငာအေကာင္အထည္ေဖၚတဲ႔ ဘူလ္တန္အစိုးရ ကို အားက်စရာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီေပၚလစီကို အစိုးရကေကာ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းစီကပါ တကယ္ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ေနတာကို ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက အသိအမွတ္ျပဳေျပာဆိုႀကပါတယ္။ ရုပ္၀တၱဳတုိးတက္ျပည္႔စံုမွဳ ကအေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳကို ရုပ္၀တၱဳျပည္႔စံုမွဳအတြက္ေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာ အဓိပါယ္မရွိဘူး ဆိုတဲ႕ အေတြးအေခၚကို သာမန္ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းကေကာ အစိုးရကေကာ တစ္သေဘာတည္း လက္ခံထားတာ ႏိုင္တာဟာ 
တိဗက္ဆံုးဗုဒ ၶဘ ာသာရဲ႕ အဆံုးအမေတြေႀကာင္႔ပဲလားလုိ႕ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြ အတြက္  ေတြးစရာျဖစ္ေနတာေပါ႕ ။ 
(ႏိုင္ငံရဲ႕ ၇၀%ေက်ာ္ကို သစ္ေတာကဖုန္းလႊမ္းျပီး အဓိက ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြကို လယ္ယာထြက္ကုန္ နဲ႕ ခရီးသြားလုပ္ငန္းကပဲ ရွာေဖြတယ္ဆိုတာကို သိရတဲ႔ ကၽြန္္မကေတာ႕  ႏိုင္ငံရဲ႕သယံဇာတေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြရွာတဲ႕ ႏိုင္ငံေတြ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ႏွစ္ႏိုင္ငံရွိမလဲလို႕ ေတြးစရာျဖစ္ေနခဲ႔ပါတယ္)

ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ သံုးစြဲမွဳကိုတား

ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ သံုးတာကို တားျမစ္ထားတဲ႔အတြက္ ေရာင္းတဲ႔သူေတြက ဖက္ သို႕မဟုတ္ သတင္းစာစကၠဴကိုသံုးႀကတယ္။ ေစ်း၀ယ္တဲ႔သူေတြကလည္း ကိုယ္ပို္င္ အိတ္/ျခင္းေတာင္းေတြယူသြားျပီး ၀ယ္ႀကတယ္။

ဂ်ပန္မွာကေတာ႕ ကၽြတ္ကြ်တ္အိပ္မသံုးေအာင္ “အက္ကို ဘက္” eco bag ေတြေဆာင္ဘုိ႕ တိုက္တြန္းေနႀကရေတာ႕ ဥပေဒထုတ္ထားတဲ႕ႏုိင္ငံကုိ ေတြ႕ရတဲ႕ အခါ၊ ကြ်တ္ကၽြတ္အိတ္လုပ္ကို္င္ေရာင္း၀ယ္သူ အဲဒီအိတ္ေပၚကေႀကာ္ျငာ စတဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ႕ စီးပါြးေရးေတြကို ပါ တြက္ႀကည္႔ႀကတယ္။

(ကၽြန္မသိသေလာက္ကေတာ႕ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္မသံုးရ အမိန္႕ရွိခဲ႔တယ္၊ စီးပါြးေရးအတြက္ လား၊ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္လား စဥ္းစားစရာမလိုေအာင္ အေျဖကရွင္းပါတယ္။ ေကာင္းတဲ႔အခ်က္ပဲလုိ႕ထင္မိတယ္)

အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕သင္ႀကား

အထက္တန္းေက်ာင္းေအာင္ျပီး ေက်ာင္းဆက္တက္သူ ဦးရည္အလြန္နည္းေပမယ္႕ အျခားႏိုင္ငံကိုပညာသြားသင္ဘို႕လြယ္ကူပါတယ္။ အိႏၵိယ နဲ႕ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြကို သြားႀကျပီး အမ်ားစု က အစိုးရစရိတ္ သို႕မဟုတ္ အျခားနိုင္ငံရဲ႕ အေထာက္အပံ႔ ကိုရႀကပါတယ္။ နိုင္ငံတြင္းေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းလခမရွိတာမ်ားပါတယ္၊ ႏိုင္ငံျခားကို ပညာသင္သြားဘုိ႕ လြယ္ကူရတဲ႔ အေႀကာင္းတစ္ခ်က္က ေက်ာင္းေတြမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ရံုးသံုး မိခင္ဘာသာကလဲြလုိ႕ အားလုံုးကို အဂၤလိပ္လို ေျပာဆိုသင္ႀကားျခင္းပါ။ ဒါေႀကာင္႔ဘူလ္တန္လူမ်ိဳးေတြ ေက်ာင္းတက္ဘူးသူမွန္သမွ် ကေလး၊လူႀကီး အဂၤလိပ္ လို ရည္လည္စြာေျပာဆိုႏိုင္ႀကတာကို ဂ်ပန္တီဗြီအစီအစဥ္က အားက်ဘြယ္ တင္ျပသြားေသးတယ္။ ကၽြန္မ ဖတ္ဘူးတာေတြထဲမွာေတာ႕ ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေဒသနဲ႕ လူမ်ိဳးစုကြဲျပားမွဳေတြမ်ားလို႕ ရံုးသံုးဘာသာစကား ကလြဲရင္ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕ ေက်ာင္းပညာေရးကို သင္ႀကားဘုိ႕ သတ္မွတ္ခဲ႔တာလည္း ျဖစ္တယ္လုိ႕ သိရပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးခိုလွဳံသူမ်ားျပား

ႏိုင္ငံလူဦးရည္ရဲ႕ ခန္႕မွန္းေျခ ငါးပံုတစ္ပံုေလာက္က အိႏၵိယ၊ နီေပါ တို႕မွာ ႏိုင္ငံေရးခိုလွဳံသူေတြျဖစ္ႀကတာကို  ေလ႔လာဖတ္ရွဳရပါတယ္။ ဒါဟာ လက္ရွိအစိုးရက သတ္မွတ္ျပဌန္းတဲ႕ ဥပေဒေတြေႀကာင္႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ- ရိုးရာ၀တ္စံု၀တ္ဆင္မွဳ ဥပေဒ နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ႏိုင္ငံရဲဲ႕ ပူအိုက္တဲ႕အရပ္ကလူေတြအတြက္ လုိက္နာဘုိ႕ခက္ခဲတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး။ (ကၽြန္မကေတာ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း လူမ်ိဳးစုေပါင္းစံုေနထို္င္ႀကတာျဖစ္လုိ႕ ဒီအခ်က္ကို သိပ္မအံ႔ႀသေပမယ္႕ လူဦးေရအခ်ိဳးအစားကိုေတာ႕ အနာဂါတ္မွာ သတိထားစရာပါလားလုိ႕ထင္မိတယ္)

ဖန္သားျပင္မွာျမင္ရတဲ႕ ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ေနထိုင္စားေသာက္ပံုေတြ၊ စာေတြမွာဖတ္ရတဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ ဘာသာေရးအေတြးအေခၚနဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳ အုတ္ျမစ္ေတြကုိ နားလည္ရသလို လက္ရွိေနထိုင္တဲ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံနဲ႕ ၊ ျပီးေတာ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕ တူတာေတြ မတူတာေတြကို စဥ္းစားမိတယ္။

တခါတေလ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ စကားေျပာတဲ႔အခါမွာ၊ ဘေလာ႔ဂ္ေတြေပၚမွာ အခ်ိဳ႕ေသာအေႀကာင္းအရာေတြကို ေရးႀကဖတ္ႀကတဲဲ႕အခါ ကၽြန္မတို႕အမ်ားစုထဲမွာ တူညီတာတစ္ခုကိုေတြ႕ရတယ္။ “ျမန္မာျပည္အတြက္ သမိုင္းေပးတာ၀န္ကို ကိုယ္ကပဲ ေက်ာပိုးထမ္းထားရသလို ” ။ တိုက္ဆို္င္မွဳေတြရွိလာရင္လည္း တကယ္႔ကို အေရးတယူ ျဖစ္မိႀကတယ္။

ရုပ္၀တၱဳျပည္႔စံုတာထက္ စိတ္ခ်မ္းသာတာကို ေရြးတဲ႕ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံအေႀကာင္း သိရေတာ႕ ကၽြန္မကို ဒီလိုေမးခြန္းေမးခဲ႔႕ရင္ ဘယ္လုိေျဖမိပါလိမ္႔မလဲ………..

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းမွဳကို ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းစီ နဲ႕ အစိုးရက အတိအက် လုိက္နာတာကို တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚနဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကိုႀကည္႔ျပီး  “eco” နဲ႕  “ ego ” ကို ဟန္ခ်က္ယူႏိုင္ပါ႕မလား လုိ႕ေမးလာခဲ႔ရင္ေကာ ……….

အဂၤလိပ္စကားေျပာနဲ႕ နမူနာႀကည္႔လုိ႕ရတဲ႔ဗီဒီယိုအပိုင္းတစ္ခုပါ

ဓါတ္ပံုေတြ google ကေနရွာကူးပါတယ္။

ျဖည္႔စြက္။ ။ “ကိုညီလင္းသစ္ ရဲ႕ ေကာ္မန္႕ နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျဖည္႔စြက္ေရးသားလိုက္ပါတယ္”

 

တိုတိုေျပာရရင္ေတာ႕ အခုဘူလ္တန္ႏိုင္ငံထဲက ဘူလ္တန္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အမ်ားစုက တိဗက္ႏြယ္၀င္ေတြျဖစ္ျပီး ႏုိင္ငံေရးခုိလွဳံႀကသူေတြက နီေပါလ္ႏြယ္၀င္ေတြျဖစ္ေနတာပါပဲ။

ပိုေျပာရရင္ေတာ႕ ကၽြန္မနားလည္သေလာက္က၊ နီေပါလ္ႏြယ္၀င္အမ်ားစုက ဘာလုိ႕ ႏိုင္ငံေရးခိုလွံဳသူေတြျဖစ္ရလည္းဆုိရင္ေတာ႕ “ ၁၉၅၈ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ (Bhutan's Citizenship Act of 1958)ကိုအေျခခံတဲ႕ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကို  ၁၉၈၅ခုႏွစ္မွာ(Bhutan's Citizenship Act of 1985)  အတည္ျပဳ လုိက္ေတာ႕ ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံထဲကို ၀င္ေရာက္အေျခခ်ေနထုိင္ခ်ိန္ တုိေတာင္းတဲ႔သူေတြ အတြက္ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ႏိုင္ခြင္႔ တင္းႀကပ္တာေႀကာင္႔ ဒီအခြင္႔အေရးဆံုးရွံဳးသြားရတဲ႔ ေတာင္ဘက္ပိုင္းေနထိုင္သူ နီေပါလ္ႏြယ္ေတြမွာ  ျပႆနာျဖစ္ခဲ႔ရတယ္တဲ႔။ တကယ္က အရင္ကတည္းက ဘူလ္တန္အစိုးရက သူတို႕ကို တရားမ၀င္ေနထိုင္သူေတြလုိ႕ သေဘာထားခဲ႔တဲ႕အတြက္ “ဆစ္ခ္” လူမ်ိဳးေတြလုိအျဖစ္မ်ိဳးကေန ေရွာင္ရွားခ်င္လုိ႕ ဒီလိုလုပ္ခဲ႔တာလုိ႕ ေ၀ဖန္ႀကတယ္။

တစ္ဘက္မွာလည္းဘူလ္တန္နုိင္ငံသားစစ္စစ္္ျဖစ္နိုင္တဲ႔ အုိင္ဒန္တစ္တီ Identity စမ္းသပ္မွဳလုိ႕ ေျပာရမယ္႔ ဘူလ္တန္အစိုးရဲ႕ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ မွာခ်မွတ္တဲ႕တင္းႀကပ္တဲ႔ဥပေဒေတြ ( ေျမာက္ပိုင္းေဒသရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳကိုအေျခခံတဲ႕ ျပည္ေထာင္စုအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တိဗက္ ဆန္တဲ႕ ရိုးရာ၀တ္စံုကို ႏိုင္ငံေတာ္ရိုးရာ၀တ္စံုသတ္မွတ္ျခင္း၊ တိဗက္ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ႔ ဂၽြန္္ခါဘာသာစကားကို ရံုးသံုးဘာသာစကားအျဖစ္သတ္မွတ္ျခင္း၊ အရိုအေသေပးပံု စံနစ္ကိုလည္း တိဗက္ဆန္တဲ႕ ပံုစံသတ္မွတ္ျခင္း)ေႀကာင္႔ နီေပါႏြယ္၀င္ေတြက ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံကေန ထြက္ေျပးခဲ႔ႀကတယ္လုိ႕ သိရပါတယ္။

၁၉၈၈ခုႏွစ္မွာ ဘူလ္တန္ႏုိင္ငံမွာလည္း ႏိုင္ငံေရး အေရးအခင္းေတြျဖစ္ျပီး ႏိုင္ငံေရးခုိလံွဳတဲ႔ဦးရည္လည္း အဲဒီအခ်ိန္ကအမ်ားဆံုးျမင္႔တက္ခဲ႔တယ္လုိ႕ေတြ႕ရပါတယ္။
တုိုင္းျပည္ရဲ႕ လူဦးရည္ ၆၉၇,၀၀၀ ဦးလာက္ရွိတဲ႔ ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္ပမွာ ႏိုင္ငံေရးခုိလွဳံသူဦးရည္က ၁၁၃,၅၆၉ ဦးေလာက္ရွိတဲ႔ အတြက္ ၅ပံု၁ပံုေလာက္ျဖစ္ေနရတာပါ။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႔ အခ်ိဳးအစားနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးခိုလွံဳသြားႀကမွေတာ႔  တကယ္ကို စိတ္ခ်မ္းသာလို႕ က်န္ခဲ႔တဲ႕  ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ႔  ၆၉၇,၀၀၀ ဦးရဲ႕ ၉၀ရာႏွဳန္းေက်ာ္ ဆီက စိတ္ခ်မ္းသာႀကတဲ႔ အေျဖရတာလားလုိ႕ (ကၽြန္မ အေနနဲ႕)ထင္မိပါတယ္။ 
(စကားခ်ပ္။ ။စိတ္ခ်မ္းသာႀကတဲ႔လူေတြမို႕လုိ႕  ျပည္တြင္းမွာက်န္ေနခဲ႔ဆိုတာ ႏုိင္ငံတုိင္းေတာ႔လည္း မဟုတ္ႏိုင္ဘူး)

ကုိးကား။ ။ ဘူလ္တန္ႏိုင္ငံေရးခုိလွံဳသူမ်ား

စာႀကြင္း။ ။ျမန္မာဘာသာနဲ႕၀ီကီမွာေတာ႕ အမည္ေတြကိုလည္း ျမန္မာဘာသာအသံထြက္ မျပင္ရေသးသလုိ ေရးလုိ႕မျပီးေသးတာေတြ႕ရပါတယ္။