ေလ်ာက္လည္ရသည္႔ အေႀကာင္းရင္း

 “ေယာ္ေယာဂိ”ပန္းျခံမွာက်င္းပတဲ႔ ဗီယက္နမ္ ပဲြေတာ္ကိုသြားခဲ႔ပါတယ္။ဒီပန္းျခံမွာ က်င္းပေလ႔ရွိတဲ႔ ထိုင္းပဲြေတာ္ကို္လည္း သြားျဖစ္တာ၂ႏွစ္ရွိပါျပီ။  ဗီယက္နမ္ပဲြေတာ္ကိုေတာ႔ ဒီတစ္ႀကိမ္ကပထမဦးဆံုးပါ။
ေယာ္ေယာဂိပန္းျခံ နဲ႔ ဟာရာ႔ဂ်ဳကုကိုသြားရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႔ လြတ္လပ္မွဳနဲ႕ အတူ၊ တည္ျငိမ္တဲ႔ စိိတ္ခံစားမွဳကို ပုံစံတစ္မ်ိဳးနဲ႕  ရရွိပါတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘာမွမလုပ္ေပမယ္႔ ၊ ဒီေလာက္ရွဳတ္ေထြးစည္ကားတဲ႔ ေနရာမွာ ဘာေႀကာင္႔မ်ားတည္ျငိမ္တဲ႔ စိတ္ခံစားမွဳကိုရရွိလည္းဆိုတာ ဟာရာ႔ဂ်ဳကု နဲ႔ ေယာ္ေယာဂိ ကို ေရာက္ဘူးသူေတြကအံ႔ႀသမွာေပါ႔။ မေရာက္ဘူးသူေတြကလည္း ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးပါလိမ္႔လုိ႕ထင္ပါလိမ္႔မယ္။

ေယာ္ေယာဂိ ပန္းျခံ

ဟာရာ႕ဂ်ဳကု ဘူတာကိုေရာက္တာနဲ႔ လူေတြကႀကပ္ေနပါတယ္။ ေယာ္ေယာဂိပန္းျခံဘက္ကို ဦးတည္လိုက္ပါတယ္။ ဘူတာေဘး ပန္းျခံဘက္အသြား ကြက္လပ္က်ယ္မွာေတာ႔ ဟာရာ႔ဂ်ဳကု ရဲ႕ ျမင္ကြင္းလို႔ ေျပာရမယ္႔ ေကာ္စ္ပေလး (cosplay ) လူငယ္အုပ္စုေတြကို ဟုိတစ္စုဒီတစ္စုေတြ႔ရပါေတာ႔တယ္။ ဒါကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ဓါတ္ပံုရိုက္ယူေနႀကတာကိုလည္း ေတြ႕ရမွာပါ။

ေကာ္စ္ပေလးလူငယ္ အဖဲြ႕ကို လူေတြ၀ိုင္းႀကည္႔ေနတာ

 ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေကာ္စ္ပေလး လို႔ေခၚတဲ႕  အ၀တ္အစားနဲ႔ ဆံပင္မိတ္ကပ္ကို စိတ္ႀကိဳက္တီထြင္ ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳဟာ ေခတ္သစ္ယဥ္ေက်းမွဳလို႔သတ္မွတ္ရမလို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားက စိတ္၀င္စားတဲ႔  ဆဗ္ကာခ်ာ (sub culture) ယဥ္ေက်းမွဳအျဖစ္ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ေနပါျပီ။

ေကာ္စ္ပေလး လူငယ္အဖဲြ႕

အထူးသျဖင္႔ အေနာက္နုိင္ငံမ်ားက လူငယ္အမ်ားစုရဲ႕ ဂ်ပန္ကိုလာခ်င္ႀကတဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဒါေတြကိုကုိယ္တုိင္ေတြ႕ႀကံဳခ်င္ႀကလုိ႔ပါတဲ႕။

အလယ္ကလည္း မိန္းကေလးပါပဲ။ သူ႕ဒိဇိုင္းနဲ႔သူေပါ႕။

ပန္းျခံထဲေရာက္တာနဲ႕ ေဆာင္းေဘာက္စ္ ကေနထြက္လာတဲ႔ ျမဴးႀကြတဲ႔ေတးသံနဲ႔အတူ ကြတ္လပ္ႀကီးအျပည္႔ ကသူက က၊ ႀကည္႔သူကႀကည္႔ ဓါတ္ပံုရိုက္သူကရိုက္နဲ႔ေပါ႕။ ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ လင္းလက္မွဳ၊ ေတးဂီတရဲ႕ျမဴးႀကြမွဳနဲ႕ ကလိုက္ႀကတာကလည္း အမိ်ဳးကိုစံုလို႕ပါပဲ။ သူတုိ႕ေတြဟာ အုပ္စုနဲ႕ အားလပ္ရက္ေတြမွာ ၀ါသနာတူရာစုျပီး ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳနဲ႕ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာကကုန္ႀကပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ရပ္ႀကည္႔တဲ႔သူ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားနဲ႕ ဓါတ္ပံုရုိက္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကလည္း အားေပးေနႀကတာ လူမျပတ္ပါဘူး။ ကတဲ႔သူေတြကို ႀကည္႔လိုက္ရင္ အသက္၃၀ကေန ၆၀ေလာက္အထိပါ၊ ၀တ္ထားတာေတြကလည္း ၈၀ခုႏွစ္မ်ားေလာက္က ဖက္ရွင္စတိုင္ပါ။
ႏွစ္ေတြဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း ကိုုယ္ႀကိဳက္တဲ႔ ပံုစံနဲ႕ျပင္ဆင္ျပီး ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ႔ သီခ်င္းေတြနဲ႔ အခုလို ပန္းျခံႀကီးထဲကခုန္ေနတဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ ၀ါသနာနဲ႕ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို အျမဲတမ္းတစိုက္မတ္မတ္လုပ္ႀကတာကိုေတြ႕ရတာ ကိုိယ္တိုင္မကလည္း အေပ်ာ္ေတြကူးစက္လာႏိုင္တဲ႔အထိပါပဲ။

ကလိုက္ႀကတာေကြးလုိ႕

ဖက္ရွင္ကိုလည္းႀကည္႔ေလ အနီ၊ အနီခ်င္း အျပာအျပာခ်င္း သူ႕အတဲြနဲ႕သူ

လမ္းတဘက္ျခမ္းက ပန္းျခံမွာေတာ႔ ဗီယက္နမ္ပဲြကိုလွမ္းျမင္ရပါတယ္။ အရင္ထိုင္းပဲြေတာ္ေလာက္ေတာ႔ လူမမ်ားပါဘူး။

ဗီယက္နမ္ ပဲြေတာ္၀င္ေပါက္

ပဲြခင္းထဲေလွ်ာက္ႀကည္႔ေတာ႔ စားေသာက္ဆိုင္၊ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ပစၥည္းဆိုင္၊ လွယဥ္ေက်းမယ္ေတြလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ႕ စင္ျမင္႔ ေဖ်ာ္ေျဖၽမွဳေတြကိုလည္း သာယာျငိမ႔္ေညာင္းတဲ႕ ဗီယက္နမ္ ရိုးရာဂီတသံစဥ္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။

ဗီယက္နမ္ ေခါက္ဆဲြျပဳတ္၊ေကာ္ျပန္႕စိမ္း၊ေကာ္ျပန္႕ေႀကာ္၊ ႀကက္ကင္၊ ေျပာင္းဖူးေထာပတ္ကင္

ခ်ည္ထည္ယကၠန္းပစၥည္းေတြဆို ကၽြန္မလည္းႀကိဳက္တယ္

ဆိုင္းဘုတ္နဲ႕တင္၊ သားေရယိုခ်င္စရာ

 ဗီယက္နမ္ ရိုးရာအ၀တ္အစား၀တ္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္တာ၊ လန္ျခားစီးတာတို႕ကိုလည္း စိတ္၀င္စားရင္လုပ္ႀကည္႔ႏိုင္ပါတယ္။

ဗီယက္နမ္ ၀တ္စံုေလး ၀တ္ႀကည္႔ပါလား

ဘယ္လူမ်ိဳးမဆိုရိုးရာ၀တ္စံုဟာ သိပ္က်က္သေရရွိတယ္ေနာ္

နည္းနည္းဗိုက္ဆာလာေတာ႔ ဗီယက္နမ္အစားအစာေတြကို ၀ယ္စားျပီး၊ေက်ာင္းတက္တုန္း ဗီယက္နမ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တစ္ခါတေလ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ခဲ႔ႀကရတဲ႕ ေက်ာင္းသူဘ၀ကို သတိရမိပါေသးတယ္။
ေနာက္သတိရတာတစ္ခုကေတာ႔ ျမန္မာျပည္ကိုသတိရမိတာပါ။ ႀကံရည္ဆိုင္ကိုေတြ႕လို႔ပါ။ ေစ်းကိုလည္းႀကည္႔ပါဦးေနာ္။

ျမန္မာျပည္က ႀကံရည္သတိရမိေပမယ္႔  ဒါကိုေတာ႔ ၀ယ္မေသာက္ျဖစ္ခဲ႔ဘူး

စားေသာက္ျပီးေတာ႔ ပန္းျခံကထြက္ျပီး ဟာရာ႕ဂ်ဳကု ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ “တာကဲရွိတာ႔” လမ္းဘက္ကိုထြက္ခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက GAP မွာ လူရွင္းေနတယ္

ဟာရာ႕ဂ်ဳကု ဘူတာေရွ႕ ဂက္ပ္(gap) ဆိုင္ကေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူသိပ္မရွိေပမယ္႕ “တာကဲရွိတာ႔”လမ္းမေစ်းတန္းကေတာ႕ လမ္းနဲ႕ လူနဲ႕ အျပည္႔ပါပဲ။

ဟာရာ႕ဂ်ဳကု ရဲ႕ တာကဲရွိတာ႔  လမ္း၊ ေစ်းတန္း

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြရဲ႕ ေစ်းအ၀ယ္ခ်င္ဆံုးေနရာ “ဟာရာ႕ဂ်ဳကု”ဟာ ႏိုင္ငံျခားသား ကမၻာလွည္႕ခရီးသည္မ်ားအလာဆံုးေနရာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ “တာကဲရွိတာ႔” လမ္းကေစ်းဆိုင္ေတြမွာ ေရာင္းတဲ႔ ပစၥည္းေတြဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအတြက္ရည္ရြယ္တာမို႕ ေစ်းခ်ိဳတဲ႕ လူငယ္ႀကိဳက္ပစၥည္းေတြမ်ားပါတယ္။

အတြင္းခံ ေရာင္းတဲ႕ဆိုင္ရဲ႕ အေပၚထပ္

မုန္႔ဆုိင္ေတြလည္း အျခားေနရာေတြထက္ မဆုိစေလာက္သက္သာပါတယ္။“ တာ႔ကိုယာ႕ကိ ” မုန္႕ကို အမ်ားအားျဖင္႔ ေျခာက္လံုးတဲြ တစ္ပဲြေရာင္းေပမယ္႕ အဲဒီလမ္းတစ္၀ိုက္မွာေတာ႕ ေလးလံုးတဲြ တစ္ပဲြလည္း ေရာင္းပါတယ္။
ဖက္ရွင္ဆိုရင္လည္း လုိခ်င္စရာေလးေတြခ်ည္းပါပဲ။

ႏွစ္ရံကိုမွ ယန္းတစ္ေထာင္ ဆိုေတာ႔ တန္တာေပါ႕

ကၽြန္မတို႕လည္း မုန္႕ထပ္၀ယ္စားျပီး အိမ္ျပန္ဖို႕ “ဟာရာ႔ဂ်ဳကု” ဘူတာဘက္ျပန္လွည္႔ခဲ႔ႀကပါတယ္။

“ဟာရာ႕ဂ်ဳကု ” ဘူတာ

“တကာဒါ႔ႏုိဘာဘာ” ဘူတာမွာ ရထားေျပာင္းစီးကာနီး ဘူတာေဘးက ဘစ္ေဘာက္ဆိုတဲ႔ ေစ်းတုိက္ႀကီးေရွ႕မွာ ခဏထိုင္ႀကပါေသးတယ္။ ညေလေအးကို ခံစားျပီးမွ ေနာက္ရထားေျပာင္းစီးဘို႕ ေျမေအာက္ျပန္ဆင္းခဲ႔ႀကပါတယ္။

တာကာဒါ႔ႏိုဘာဘာ ဘူတာေဘးက ဘစ္ ေဘာက္က္စ္ ဆိုတဲ႕ ေစ်းတုိက္

ကၽြန္မေျပာခဲ႔တဲ႕ လြတ္လပ္မွဳနဲ႕ တည္ျငိမ္တဲ႕ စိတ္ခံစားမွဳကို ရရွိခဲ႔တယ္ဆိုတာကို ဒီေနရာမွာျပန္ေျပာရရင္ေတာ႕ ၊ ရက္သတၱပါတ္မွာ ငါးရက္ေလာက္က မိုးလင္းအိမ္ကထြက္သြားရင္ မိုးခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ အလုပ္နဲ႕စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အခ်ိန္ေတြကအကုန္ျမန္လွသလို စိိတ္ေရာကုိယ္ပါ ႀကိဳးစားအားစိုက္ရတာေတြမ်ားပါတယ္။ အားလပ္ရက္ကေလးအခ်ိန္ေလးေတြမွာ ကိုယ္၀ါသနာပါရာနဲ႕ ယံုႀကည္ရာအတြက္ လွဳပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနႀကတဲ႕သူူေတြကို ေတြ႕ရတဲ႕အခါမွာ၊ ကုိယ္႔ရဲ႕၀ါသနာနဲ႕ ယံုႀကည္ရာေတြကိုလည္း ဘယ္ေတာ႔မွမစြန္႕လႊတ္ပဲ ဘ၀ကို ရုန္းကန္ေနရတာလည္း လြတ္လပ္မွဳ တစ္မ်ိဳးပဲလို႕  ခံစားမိရတယ္ေလ။

ဇဲြကေတာ႕ႀကီးတယ္ ကျပီေဟ႔ဆို မိုးခ်ဳပ္တဲ႔ အထိပဲ။

တည္ျငိမ္မွဳရေစတာကေတာ႕ ဒီလုိပါ။ ေန႕စဥ္ဂ်ပန္လူမိ်ဳးမ်ားႀကားထဲမွာေနထုိင္ရခ်ိန္မွာ အနည္းငယ္ေသာ အခ်ဳိ႕ကကိုယ္႕ကို ႏိုင္ငံျခားသားဆိုျပီး သတ္မွတ္ထားတယ္။ ကုိယ္ကလည္း ကိုယ္႔ကိုႏိုင္ငံျခားသားဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ အျမဲ သတိထားေနထိုင္ေနမိတယ္္။ အဲဒီပတ္၀န္းက်င္ကေန ႏိုင္ငံျခားသား ကမၻာလွည္႕ခရီးသည္ေတြအမ်ားစုရွိတဲ႕ေနရာမ်ိဳးကိုေရာက္တဲ႔အခါမွာ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ႏိုင္ငံျခားသားအားလံုးထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသားအျဖစ္ လြတ္လပ္မွဳ တစ္ခုကုိ မသိစိတ္က ခံစားေနရတဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တည္ျငိမ္မွဳ ကိုလည္း ပံုစံတစ္မ်ိဳးနဲ႕ နားလည္ေနမိတယ္။ 

ကၽြန္မ ဂ်ပန္မွာေနရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္၊ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနရတာကိုလည္း ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ထို႕အတူပဲ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႕ ခင္မင္ရတာကိုလည္း စိတ္၀င္စားပါတယ္။
ဒါေပမယ္႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္မဟာ၊ ျမန္မာေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ၊ ျမန္မာလူမိ်ဳးေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုရတာကို တန္ဘိုးအထားဆံုးပါပဲရွင္။
 ဒါေႀကာင္႔ ေနာက္တစ္ပတ္မွာက်င္းပတဲ႕  ျမန္မာပဲြလည္း သြားဘို႕အစီအစဥ္ရွိပါတယ္လို႕ ေျပာႀကားရင္း
ဒီပို႕စ္ေလးကို အဆံုးသတ္လုိက္ပါတယ္။