စားပံုေသာက္ပံု ထူးေထြစံု

အရပ္ေဒသ၊ ႏိုင္ငံအလိုက္စားေသာက္ပံုဓေလ့ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိႀကတာကေတာ့ အထူးေျပာစရာမလို ပါဘူးေနာ္။ သို.ေသာ္လည္း ကၽြန္မတို.ျမန္မာျပည္မွာ စားေနတဲ. အစားအစားေတြကိုပဲ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ စားေသာက္ပံုမတူတာ၊ တြဲဘက္စားသံုးပံု ကြဲျပားတာကို ေတြ.ရတဲ. အခါ ကိုယ့္ျမန္မာလူမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္း ေဖါက္သည္ခ် ေျပာျပခ်င္လာပါတယ္။
ကၽြန္မေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းကေပါ.။ အမ်ားအားျဖင့္ ေက်ာင္းကို ထမင္းဘူးယူတာမ်ားပါတယ္။ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ရွိတဲ. ေန.ဆို အဲဒီ အလုပ္လုပ္တဲ.ေနရာက ထမင္းေကၽြးပါတယ္။ ထမင္းဘူးလို.ေျပာေပမယ့္ ဒီလိုပါ။ ထမင္းကို ေပါင္းအိုးတစ္လံုးအျပည့္ခ်က္ျပီးရင္ တစ္ခါစားေလာက္ အရြယ္ေတြခဲြျပီး ပလပ္စတစ္ (Plastic wrap) နဲ.ပတ္၊ အထုပ္ေပၚမွာ နံမည္နဲ. ရက္စဲြတပ္ျပီး၊ အဲဒီအထုပ္ေတြကို ေက်ာင္းက နားေနခန္းထဲမွာရွိတဲ. ေရခဲေသတၱာရဲ. ေရခဲတဲ. အထပ္ထဲမွာ ထဲ.ျပီးထား တာေပါ့။ အဲဒါကို စားခါနီးရင္ မိုက္ကရုိေ၀့ဗ္နဲ. အပူေပးျပီး စားတာပါ။ ဟင္းကေတာ့ ၃နပ္စာေလာက္ ခ်က္ျပီး၊ ေရခဲေသတၱာထဲထဲ.သလို၊ အေႀကာ္ေလးဘာေလး၀ယ္ျပီး စားတာလည္းရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုနားေနခန္းျပန္ျပီး ေႏြးစားခ်ိန္ေတာင္မရိွတဲ. အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ေက်ာင္းက သက္သာဆိုင္တို. အနီးအနား မွာရွိတဲ. ကြန္ဗီနီယန္စတိုးတို.ကိုသြားျပီး၀ယ္စားပါတယ္။ ၀ယ္စားတယ္ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ. ဘတ္ဂ်က္က လြန္ေရာကၽြံေရာ ယန္း၂၀၀ပါ။ (အစားတစ္မ်ိဳးကို ယန္း၁၂၀နဲ. ေသာက္ရန္အရည္ကိုေတာ့ ယန္း၈၀ေပါ့) တကယ့္ကို အဆင္းရဲဆံုး အေနအထားလို.ေျပာရင္ မမွားပါဘူး။ ဘာလို.လို.လည္းဆိုေတာ့ အဲဒါေစ်းေတြက အနိမ့္ဆံုးေစ်း ျဖစ္ျပီး အဲဒီပိုက္ဆံနဲ. ၀ယ္စားလို.ရတာလည္း အလြန္နည္းပါတယ္။ ဆိုင္ထဲ၀င္သြားရင္ေတာ့ ေစ်း၀ယ္ရတာ အရမ္းျမန္ပါတယ္။ အဲဒီေစ်းနဲ. ပစၥည္းက သိပ္မရွိဘူးေလ။ ဆိုင္ထဲေရာက္သြားတိုင္း ပထမဦးဆံုးလက္က တန္းေရာက္သြားတာက ကိုယ္၀ယ္မယ့္ စားစရာရွိတဲ.ေနရာ၊ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ မ်က္စိထဲတန္း၀င္တာကသူ.အေပၚက စင္မွာရွိေနတဲ. ေခါက္ဆြဲေႀကာ္ေပါင္မုန္.။

 သူက တစ္ခုကို ၁၉၈ယန္း။ ဂ်ပန္လိုကေတာ့ ယာကီဆိုးဘ ပမ္း ya ki so ba pann (ေခါက္ဆြဲေႀကာ္ေပါင္မုန္.) လို.ေခၚပါတယ္။ ဂ်ပန္ကိုေရာက္ခါစ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအတြက္ကေတာ့ အဲဒီ ေခါက္ဆြဲေႀကာ္ေပါင္မုန္.ဟာဘယ္လိုမွ မ်က္စိကေကာ၊ ဦးေႏွာက္ကေကာ၊ပါးစပ္ကေကာ၊ဘတ္ဂ်က္အရေကာ၊ တကယ္ကုိလက္မခံႏုိင္စရာပါပဲ။ ေပါင္မုန္.ထဲကိုမ်ား ေခါက္ဆဲြေႀကာ္ထဲ့စားရတယ္လို.။ ႀကည့္ပါအုန္းေလ၊ ဓါတ္ပံုကို။

ႀကိဳက္တဲ.သူကေတာ့ စားခ်င္မွာပါပဲ။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ အဲဒီအေပၚဆံုးက နီနီေတြက “ဂ်င္း”ပါ။ ျမန္မာအစားအစာ ဂ်င္းသုပ္ရဲ. ဂ်င္းအတိုင္းပါပဲ။ ဂ်င္းကို ပါးပါးလွီးျပီး အခ်ဥ္ႏွပ္ထားတာေလ။ ေျပာရင္းနဲ. ေနာက္တစ္ခုကို သတိရလာျပီ။ ဂ်ပန္မွာ ေခါက္ဆဲြေႀကာ္ကို အဲဒီ ဂ်င္းနဲ.စားတာေလ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ႀကက္သြန္နီ သို.မဟုတ္ သခြါးသီး၊အခ်ဥ္။ငရုတ္ဆီအခ်ဥ္ရည္တို.နဲ.စားသလိုမ်ိဳးေပါ.။
ဒီဂ်ပန္မွာေတာ ့ေခါက္ဆဲြေႀကာ္ ကို ခုနကေျပာတဲ. ဂ်င္း၊ ပဲငံျပာရည္ (အႀကဲ)၊ ေဆာ့စ္ လို.ေခၚတဲ.ပဲငံျပာရည္(အျပစ္) ဆန္ဆန္ အရည္တုိ.နဲ. တြဲဘက္စားႀကပါတယ္။ ကဲ၊ ဓါတ္ပံုေတြနဲ. အရသာကို စိတ္မွန္းႀကည့္လိုက္ ႀကပါဦးေနာ္။

ေနာက္ထပ္ထူးထူးဆန္းဆန္းေလးေတြကေတာ့။
ကိုကာကိုလာ ထဲကို သံပုရာသီးထဲ.ေသာက္တာ။

ဒီဓေလ့ကလည္း ကၽြန္မကို ေတာ္ေတာ္ေလးကသိကေအာက္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ၀ယ္ေသာက္လို. မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒါလည္း ေက်ာင္းသူဘ၀က ျဖစ္ခဲ.တာပါ။ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ေတာ့ ဧည့္သည္ကို ကိုကာကိုလာ ထုပ္ေပးတိုင္း အဲဒီကိုကာကိုလာနဲ. အတူ သံပုရာသီး အစိတ္ကေလးကို ထဲ.ေပးရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာအဲလိုေသာက္တဲ. အက်င့္မရွိတာေကာနေမာ္နမဲ.အက်င့္ေႀကာင့္ေကာ၊ ႏွစ္ခုေေပါင္းျပီး ခဏခဏေမ.လို. ဧည့္သည္ဆီ ဗန္းေလးကိုင္ျပီးအသြား လမ္းတစ္၀က္ကေန ျပန္ျပန္ျပီး သံပုရာသီးယူရပါတယ္။ဓါတ္ပံုထဲမွာ သံပုရာသီးနဲနဲမ်ားသြားတယ္၊ တကယ္က တစ္ခုေလာက္ပဲထဲ.တာပါ။

အိုက္စ္ကရင္မ္ပန္းကန္မွာ ပူတီနံအရြက္လို Mint အမ်ိဳးအစား ဟင္းေခတ္အေမႊးအႀကိဳင္သံုး အရြက္နဲ. တန္ဆာဆင္တာ။

ဒါလည္းဒီလိုပါပဲ၊ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တစ္ခုလုပ္တုန္းကပါ။ ေက်ာင္းေတြပိတ္တဲ့အခ်ိန္ ေစ်းႀကီးႀကီးနဲ. ေရာင္းတဲ. ေကာ္ဖီဆိုင္ဆန္ဆန္စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာ၊ စားဖိုပိုင္းလုပ္ရတဲ့ အလုပ္သြားလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာလုပ္ရတဲ.အေႀကာင္းကေတာ့ အခ်ိဳပဲြမ်ိဳးစံုကို လုပ္တတ္ခ်င္ လိုု.ပါ။ အဲဒီဆိုင္ရဲ. အခ်ိဳပဲြေတြထဲမွာ ဆိုင္ရဲ. ကိုယ္တိုင္လုပ္ေရခဲမုန္. ႏွစ္မ်ိဳးလည္းပါပါတယ္။ ေရခဲမုန္.ေတြက သိပ္ျပီးစားခ်င္စရာေကာင္း ပါတယ္။ သူ.ကို ပန္းကန္လွလွေလးထဲမွာ အႏုပညာလက္ရာေျမာက္ေျမာက္ထဲ.လိုက္ပါတယ္။ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ပူတီနံအရြက္လို Mint အမ်ိဳးအစား အရြက္ကိုအသာေလး တင္လိုက္ တာေပါ.။အဲဒီအရြက္ကကၽြန္မတို.ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ဟင္းေခတ္အေမႊးအႀကိဳင္သံုး အရြက္၊ တို.စရာတစ္မ်ိဳး အေနနဲ.စားတာေလ။ အခု လို ဗုိလ္အစားအစာ၊ ဂ်ပန္အျပင္အဆင္နဲ. ဒီပူတီနံအရြက္ႀကီးက ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အို၊ တကယကို္ ႀကည့္ရတာ အဆင္မေျပပါဘူး။ အျမဲတမ္း အဲဒီအရြက္ကေလးကို ေနာက္ဆံုးတင္လိုက္တိုင္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္ႀကည့္ေနတဲ. စားဖိုမွဴးက ကၽြန္မကို ပန္းကန္အျပင္အဆင္ လုပ္တာ မလွမွာစိုးရိမ္ေနတယ္ထင္ျပီး“မြန္စံ။ ေကာင္းတယ္ေလ၊ လွတယ္ ၊ စိတ္မပူနဲ.၊ သိပ္ေကာင္းတဲ. အျပင္အဆင္ပဲ”လို.ေျပာျပီး အားေပးရွာတယ္။

အထက္က အစားအေသာက္ေတြရဲ. တြဲဘက္ပံုကို မႀကိဳက္ေပမယ့္၊ ကၽြန္မအႀကိဳက္ ဂ်ပန္ရိုးရာအစားအေသာက္တစ္ခုကိုလည္း ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အိုနီးဂိရိ O ni gi ri လို.ေခၚတဲ. ထမင္းဆုပ္ပါ။ သူကေတာ့ လက္ႏွစ္ဘက္မွာ ဆားနဲနဲ သုတ္ျပီး ထမင္းပူပူေႏြးေႏြးကို ဆုပ္ဆုပ္ျပီး အလယ္ေကာင္မွာ ဆာငံသီး အစို၊ ဂ်ပန္လိုကေတာ့ အုမဲဘိုရွိ (pickled plum ) ကို ထဲ.ျပီး ႀတိဂံပံုစံေလး ဆုပ္လံုးျပီး၊ ေရညွိအေျခာက္ (ဂ်ပန္လုိကေတာ့ ႏိုရိ )နဲ.ပတ္ျပီးစားတာပါ။ ထမင္းထဲကို ဆားငံသီး အစိုထဲ.ဆုပ္ျပီး အမ်ားအားျဖင့္မနက္စာအျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အဆာေျပအျဖစ္ တစ္ေနကုန္ ဘယ္အခ်ိန္မွာစားစားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မႀကိဳက္တဲ.သူအတြက္ေတာ့ တမ်ိဳးႀကီးပဲလို. ထင္မွာေပါ.ေနာ္။ ကၽြန္မကေတာ့ အိုနီးဂိရိကို သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ အထဲက ဆားငံသီးအစား၊ အျခားဌာပနာ အမ်ိဳးမ်ိဳး။ ဥပမာ- ႀကံမဆိုင္ရြက္(Brassica juncea var. integlifoli ကိုခ်ဥ္ပတ္လုပ္ထားတာ) ၊ တူနာငါး (tuna)နဲ. မာေယာနစ္စ္ (mayonnaise)၊ ႀကက္သားနဲ.မာေယာနစ္စ္၊ ငါးဥဆားနယ္( salted cod roe )ကို ထဲ့ထားတဲ. အိုနီးဂိရိေတြလည္းအမ်ိဳးစံုေအာင္ရွိပါတယ္။

ေနာက္ႀကံဳရင္ အဲလို ဆန္းဆန္းျပားျပားတြဲဘက္စားတာေလးေတြေတြ.စားႀကည့္ေတာ့မယ္။ အရသာပါသိရေအာင္လို.ေပါ.ေနာ္္။

ဓါတ္ပံုမ်ားကုိေအာက္ပါေနရာမ်ားမွကူးယူပါသည္။
http://cookpad.com/recipe/670577
http://mika2009to2011.blog34.fc2.com/blog-entry-155.html
http://www.choco-recipe.jp/milk/rcp/061.html
http://www.ucc.co.jp/coffee/sweet/recipe/detail/68.html
 http://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%81%8A%E3%81%AB%E3%81%8E%E3%82%8A